Philosophical Biology in Aristotle's Parts of Animals

این کتاب تجزیه و تحلیل مفصلی از بخش‌هایی از حیوانات ارسطو ارائه می‌کند. این انبوه اطلاعات ارائه شده در آثار زیست‌شناختی ارسطو را ارائه می‌کند و مشاهدات دقیق تاریخ طبیعی را که به بحث فلسفی اطلاع می‌دهند و از بسیاری جهات در آن نفوذ می‌کنند، بازبینی می‌کند. این سؤال را مطرح می‌کند که چقدر آسان است بین آنچه که برخی ممکن است «صرفاً» بیولوژیکی و فلسفی توصیف کنند، به وضوح تمایز قائل شد. مفهوم و پیامدهای توصیف فعالیتی که ارسطو در آن به عنوان زیست شناسی فلسفی مشغول است را بررسی می کند. این کتاب به بررسی سوالاتی از این قبیل می‌پردازد: آیا خوانندگان ارسطو هنگام تلاش برای درک استدلال ارسطو در مورد حیوانات گیاه‌مانند، ارگانیسم‌هایی مانند آسیدیان یا هولوتوریان را در ذهن دارند؟ آیا آنها برای درک بهتر اصطلاحات برهان فلسفی به پدیده های پیش روی خود نیاز دارند؟ بحث در مورد جانوران گیاه مانند در ارسطو به دلیل این سؤال در مورد تداوم حیات گیاهی و جانوری اهمیت دارد. ارسطو از کجا خط می کشد؟ حیوانات گیاه مانند این سوال را مورد توجه قرار می دهند و عدم قطعیت هر راه حل بالقوه برای تقسیم را نشان می دهند. این تحلیل از قسمت‌هایی از حیوانات نشان می‌دهد که مطالعه ماهیت جهان ارگانیک راهی برای ارسطو به مسائل هستی‌شناختی مانند رابطه بین ماده و شکل، یا شکل و عملکرد، یا ناهمگونی انواع مختلف وجود بوده است. /p>

This book provides a detailed analysis of Aristotle’s Parts of Animals. It presents the wealth of information provided in the biological works of Aristotle and revisits the detailed natural history observations that inform, and in many ways penetrate, the philosophical argument. It raises the question of how easy it is to clearly distinguish between what some might describe as “merely” biological and the philosophical. It explores the notion and consequences of describing the activity in which Aristotle is engaged as philosophical biology. The book examines such questions as: do readers of Aristotle have in mind organisms like Ascidians or Holothurians when trying to understand Aristotle’s argument regarding plant-like animals? Do they need the phenomena in front of them to understand the terms of the philosophical argument in a richer way? The discussion of plant-like animals is important in Aristotle because of the question about the continuum between plant and animal life. Where does Aristotle draw the line? Plant-like animals bring this question into focus and demonstrate the indeterminacy of any potential solution to the division. This analysis of Parts of Animals shows that the study of the nature of the organic world was Aristotle’s way into such ontological problems as the relationship between matter and form, or form and function, or the heterogeneity of the many different kinds of being.​