Philoponus: On Aristotle Posterior Analytics 2

تجزیه و تحلیل پسین حاوی فلسفه علم ارسطو است. در کتاب 2، ارسطو می پرسد که چگونه دانشمند کشف می کند که چه نوع از دست دادن نور ماه گرفتگی را تشکیل می دهد. دانشمند باید کشف کند که تاریک شدن ماه به دلیل سایه زمین است. هنگامی که این توضیح تعیین کننده شناخته شد، دانشمند مفهوم علمی کامل ماه گرفتگی را در اختیار دارد و می تواند از آن برای توضیح سایر ویژگی های ضروری این پدیده استفاده کند. تفسیر حاضر، که احتمالاً به اشتباه به فیلوپونوس نسبت داده شده است، تعابیری از ارسطو ارائه می دهد که امروزه ناآشنا هستند. به عنوان مثال، مفهوم علمی انسان از مشاهده انسان های خاص و دریافت مکرر تأثیرات در تصویر یا ادراک حسی و بعداً در تخیل به دست می آید. تأثیرات دریافتی نه تنها از ویژگی‌های متمایز خاص، مانند رنگ پریدگی، بلکه از ویژگی‌های جهانی انسانی، مانند عقلانیت است. بنابراین ادراک می تواند به یک معنا ویژگی های جهانی را در فرد و همچنین ویژگی های خاص را درک کند.

The Posterior Analytics contains Aristotle's Philosophy of Science. In Book 2, Aristotle asks how the scientist discovers what sort of loss of light constitutes lunar eclipse. The scientist has to discover that the moon's darkening is due to the earth's shadow. Once that defining explanation is known the scientist possesses the full scientific concept of lunar eclipse and can use it to explain other necessary features of the phenomenon. The present commentary, arguably misascribed to Philoponus, offers some interpretations of Aristotle that are unfamiliar nowadays. For example, the scientific concept of a human is acquired from observing particular humans and repeatedly receiving impressions in the sense image or percept and later in the imagination. The impressions received are not only of particular distinctive characteristics, like paleness, but also of universal human characteristics, like rationality. Perception can thus in a sense apprehend universal qualities in the individual as well as particular ones.