Philoponus : on Aristotle posterior analytics 1.1-8

تحلیل‌های پسین ارسطو برای اولین بار در تاریخ فلسفه غرب مفاهیم علم و الزامات مربوط به نوع متمایز دانشی که دانشمندان دارند را به تفصیل شرح می‌دهد. الگوی او ریاضیات است و برخورد او با علم به بحثی فلسفی، از منظر قیاس شناسی ارسطویی، درباره براهین ریاضی و اصولی است که بر آنها مبتنی است. فصول 1-8 مبانی نظریه ارسطو را تشریح می کند و به شباهت ها و تفاوت های دانش علمی با سایر انواع دانش اشاره می کند، نیاز به اصول اساسی را مشخص می کند و انواع اصول و منشأ ضرورت مرتبط با حقایق علمی را مشخص می کند. تفسیر عظیم فیلوپونوس، کاملترین بحث باستانی تجزیه و تحلیل پسین کتاب 1، گواهی منحصر به فرد ارزشمندی بر نحوه خواندن و درک این کتاب در اواخر دوران باستان ارائه می دهد، و همچنین اطلاعاتی را در مورد تفاسیر قبلی ارائه می دهد. گزارش فیلوپونوس از اصول علمی، که نه تنها بر اساس ارسطو، بلکه بر سنت ریاضی یونانی، به ویژه اقلیدس و پروکلوس، مفسرش، نیز بنا شده است، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

Aristotle's Posterior Analytics elaborates for the first time in the history of Western philosophy the notions of science and the requirements for the distinctive kind of knowledge scientists possess. His model is mathematics and his treatment of science amounts to a philosophical discussion, from the perspective of Aristotelian syllogistic, of mathematical proofs and the principles they are based on. Chapters 1-8 expound the foundations of Aristotle's theory, pointing out the similarities and differences between scientific knowledge and other types of knowledge, establishing the need for basic principles, and identifying the types of principles and the source of necessity associated with scientific facts. Philoponus' massive commentary, the most complete ancient discussion of Posterior Analytics Book 1, offers uniquely valuable testimony to the way this book was read and understood in late antiquity, as well as providing information on earlier interpretations. Of particular interest is Philoponus' account of scientific principles, which is based not only on Aristotle but also on the Greek mathematical tradition, especially Euclid and his commentator Proclus.