Phenotypic Variation in Populations: Relevance to Risk Assessment

نژاد بشر دارای تراوژنی عظیم است که بر اساس منابع ژنتیکی و محیطی بنا شده است. بنابراین، تغییرپذیری یک بعد حیاتی در هر ملاحظه ارزیابی ریسک انسانی است. در برآورد خطرات، روش‌های فعلی برون‌یابی مبتنی بر تبدیل پاسخ یک مرد متوسط ​​ناکافی است، زیرا تنوع فنوتیپی و در نتیجه زیرگروه‌های حساس را نادیده می‌گیرد. ادبیات رو به رشدی وجود دارد که میزان تنوع انسانی را در جمعیت های عادی تعریف می کند. بنابراین، جمعیت بالغ جوان طبیعی ممکن است 10-20٪ هایپرراکتورهای شناخته شده داشته باشند. چقدر می توانیم تنوع انسانی را در ارزیابی ریسک نادیده بگیریم؟ آیا باید نگران گروه های حساس باشیم و چگونه می توانیم تحلیل ارزیابی ریسک را بر این اساس اصلاح کنیم؟ هدف از نشست ما گرد هم آوردن کارشناسانی از زمینه‌های اپیدمیولوژی انسانی، سم‌شناسی، پیری، ژنتیک، پیدایش سرطان و تراتولوژی و فراهم کردن انجمنی بود که در آن بتوانیم دانش دیرهنگام ناهمگونی انسانی را به عنوان یک کل منسجم جذب کنیم. از آنجایی که حل و فصل و تعهدات ارزیابی ریسک، در تحلیل آخر، یک فرآیند سیاسی است، ما نمایندگانی از حوزه حقوقی، اتحادیه‌ها و سازمان‌های نظارتی را نیز درگیر کردیم. ما از حمایت مالی موسسه ملی پیری بسیار سپاسگزاریم. تو S. آژانس حفاظت از محیط زیست; وزارت انرژی ایالات متحده؛ FDA - مرکز ملی تحقیقات سم شناسی؛ شورای تحقیقات دخانیات-USA, Inc. جانسون و جانسون؛ آزمایشگاه های تحقیقاتی Merck Sharp و Dohme; و دانشگاه های وابسته، شرکت. ما از هماهنگ کننده سمپوزیوم خود، خانم

The human race has enormous he terogenei ty, founded on genetic and environmental sources. Variability, therefore, is a vital dimension in any consideration of human risk assessment. In the estimation of risks, current methods of extrapolation based upon converting the response of a median man are inadequate, as they ignore phenotypic variation and there­ fore, susceptible subgroups. There is a growing literature defining the extent of human variation in normal populations; thus, the normal young adult population may have 10-20% known hyperreactors. How far can we ignore human variability in risk assessment? Should we be concerned with susceptible groups, and how can we modify the risk assessment analysis accordingly? The aim of our meeting was to bring together experts from the fields of human epidemiology, toxicology, aging, genetics, carcino­ genesis and teratology, and to provide a forum in which we might assimi­ late knowledge of human heterogeneity as a coherent whole. Since the resolution and obligations of risk assessment, in the last analysis, are a political process, we also involved representatives from the legal field, the unions, and the regulatory agencies. We are most grateful for financial support from the National Institute on Aging; the u. S. Environmental Protection Agency; the U. S. Department of Energy; FDA - National Center for Toxicological Research; The Council for Tobacco Research-USA, Inc; Johnson and Johnson; Merck Sharp and Dohme Research Laboratories; and Associated Universities, Inc. We thank our Symposium Coordinator, Ms.