Phenomenology of Spirit

شاید یکی از انقلابی‌ترین آثار فلسفی که تا کنون نوشته شده است، «پدیدارشناسی روح» اثر هگل در سال 1807 است که از جهات متعددی خارق‌العاده است. این کتاب با پیشگفتاری آغاز می‌شود که پس از تکمیل بقیه نسخه‌های خطی نوشته شده است و هسته روش او و آنچه آن را از هر فلسفه قبلی متمایز می‌کند، توضیح می‌دهد. مقدمه که قبل از بقیه کار نوشته شده است، ایده‌های کانت در مورد شک‌گرایی را با طرح آن و تشویق ایده‌آلیسم و ​​خودآگاهی خلاصه و تکمیل می‌کند. بدنه این اثر به شش بخش با طول های مختلف تقسیم می شود که عناوین آن آگاهی، خودآگاهی، عقل، روح، دین و دانش مطلق است. تعداد بیشماری از موضوعات مورد بحث قرار گرفته و به شیوه ای هماهنگ و پیچیده توضیح داده شده است که این روش را دیالکتیک هگلی نامیده اند. در نهایت، این کار به عنوان یک کل یک مطالعه قابل توجه در مورد رشد ذهن از آگاهی مستقیم آن تا فلسفه علمی است، که ثابت می کند یک کار دشوار و در عین حال بسیار تأثیرگذار و ماندگار است.

Perhaps one of the most revolutionary works of philosophy ever written, "The Phenomenology of Spirit" is Hegel's 1807 work that is in numerous ways extraordinary. It begins with a Preface, written after the rest of the manuscript was completed, that explains the core of his method and what sets it apart from any preceding philosophy. The Introduction, written before the rest of the work, summarizes and completes Kant's ideas on skepticism by rendering it moot and encouraging idealism and self-realization. The body of the work is divided into six sections of varying length, entitled Consciousness, Self-Consciousness, Reason, Spirit, Religion, and Absolute Knowledge. A myriad of topics are discussed, and explained in such a harmoniously complex way that the method has been termed Hegelian dialectic. Ultimately, the work as a whole is a remarkable study of the mind's growth from its direct awareness to scientific philosophy, proving to be a difficult yet highly influential and enduring work.