Phenomenology Explained: From Experience to Insight

پدیدارشناسی یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین جنبش های فلسفی صد سال اخیر است. این کار در سال 1900 با انتشار یک اثر عظیم دو جلدی به نام تحقیقات منطقی توسط یک ریاضیدان چک-آلمانی به نام ادموند هوسرل آغاز شد. بلافاصله تأثیر شدیدی بر فلسفه و علوم اجتماعی گذاشت. برای مثال، پدیدارشناسی الهام‌بخش اصلی جنبش اگزیستانسیالیستی بود، که توسط چهره‌هایی مانند مارتین هایدگر در آلمان و ژان پل سارتر در فرانسه ارائه شد. جریان های فکری بعدی در اروپا، وقتی مدعی پدیدارشناسی به عنوان بخشی از اصل و نسب خود نبوده اند، خود را در تقابل با پدیدارشناسی تعریف کرده اند. بنابراین، برای مثال، دو اثر اول ژاک دریدا، پدر ساختارشکنی، به نقد آثار پدیدارشناختی هوسرل اختصاص داشت.
در دنیای انگلیسی زبان، جایی که «فلسفه تحلیلی» غالب است، پدیدارشناسی اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. پس از دهه ها غفلت به عنوان یک موضوع داغ مطرح شد. این ناشی از افزایش چشمگیر علاقه به آگاهی است، شرایطی که همه تجربه ها را ممکن می کند. از آنجایی که اهمیت ویژه پدیدارشناسی این است که آگاهی را بررسی می کند، فیلسوفان تحلیلی شروع به روی آوردن به آن به عنوان یک منبع کم استفاده کرده اند. به همین دلیل، کار هوسرل اکنون به طور گسترده توسط دانشمندان شناختی مورد مطالعه قرار می گیرد.
احیای علاقه کنونی به پدیدارشناسی نیز از این شناخت ناشی می شود که نمی توان به هر نوع سؤالی با استفاده از تکنیک های تجربی نزدیک شد. همه سوالات به این معنا علمی نیستند. بنابراین، اگر قرار است دانش در منطق، ریاضیات، اخلاق، فلسفه سیاسی، زیبایی شناسی، معرفت شناسی (نظریه معرفت)، روانشناسی (از درون) و مطالعه آگاهی و غیره وجود داشته باشد، به روشنی به روش دیگری نیاز است. پدیدارشناسی تلاشی برای اصلاح این امر است. هدف آن تمرکز بر جهان آنگونه که در تجربه داده شده است، و توصیف آن با دقت، دقت، ظرافت و کاملی بی سابقه است. این نه تنها در مورد موضوعات تجربه حسی، بلکه در مورد همه پدیده ها: اخلاقی، زیبایی شناختی، سیاسی، ریاضی و غیره صدق می کند. می توان از مشکل مبهم وجود واقعی و مستقل ابژه های تجربه در این حوزه ها با تمرکز بر روی ابژه ها، به عنوان تجربه، خود، همراه با اعمال آگاهی که آنها را آشکار می کند، اجتناب کرد. زمینه تحقیقاتی کاملاً جدید که قبلاً هرگز کشف نشده است. به جای فرض یا تلاش برای تشخیص اینکه چه چیزی خارج از قلمرو ذهنی وجود دارد، و چه روابط علّی مربوط به این موجودات فراذهنی است، می‌توانیم اشیاء را دقیقاً همانطور که داده شده‌اند، یعنی آن‌طور که در تجربه برای ما ظاهر می‌شوند، مطالعه کنیم. .
این کتاب توضیح می دهد که پدیدارشناسی چیست و چرا اهمیت دارد. این کتاب عمدتاً بر آثار و ایده‌های هوسرل تمرکز می‌کند، اما متفکران مهم بعدی را نیز مورد بحث قرار می‌دهد و تأکید ویژه‌ای به کسانی دارد که مشارکت‌هایشان بیشتر به دغدغه‌های معاصر مرتبط است. در نهایت، در حالی که بیشترین کمک های هوسرل به مبانی فلسفی منطق، ریاضیات، دانش و علم بود، این کتاب همچنین به طور گسترده به سهم نسبتاً نادیده گرفته شده پدیدارشناسی در نظریه ارزش، به ویژه اخلاق، فلسفه سیاسی، و زیبایی شناسی می پردازد.
</ div>

Phenomenology is one of the most important and influential philosophical movements of the last one hundred years. It began in 1900, with the publication of a massive two-volume work, Logical Investigations, by a Czech-German mathematician, Edmund Husserl. It proceeded immediately to exert a strong influence on both philosophy and the social sciences. For example, phenomenology provided the central inspiration for the existentialist movement, as represented by such figures as Martin Heidegger in Germany and Jean-Paul Sartre in France. Subsequent intellectual currents in Europe, when they have not claimed phenomenology as part of their ancestry, have defined themselves in opposition to phenomenology. Thus, to give just one example, the first two works of Jacques Derrida, the father of deconstruction, were devoted to criticisms of Husserl’s phenomenological works.
In the English-speaking world, where “analytic philosophy” dominates, phenomenology has recently emerged as a hot topic after decades of neglect. This has resulted from a dramatic upswing in interest in consciousness, the condition that makes all experience possible. Since the special significance of phenomenology is that it investigates consciousness, analytic philosophers have begun to turn to it as an underutilized resource. For the same reason, Husserl’s work is now widely studied by cognitive scientists.
The current revival of interest in phenomenology also stems from the recognition that not every kind of question can be approached by means of experimental techniques. Not all questions are scientific in that sense. Thus, if there is to be knowledge in logic, mathematics, ethics, political philosophy, aesthetics, epistemology (theory of knowledge), psychology (from the inside), and the study of consciousness, among others, another method is clearly needed. Phenomenology is an attempt to rectify this. Its aim is to focus on the world as given in experience, and to describe it with unprecedented care, rigor, subtlety, and completeness. This applies not only to the objects of sense experience, but to all phenomena: moral, aesthetic, political, mathematical, and so forth. One can avoid the obscure problem of the real, independent existence of the objects of experience in these domains by focusing instead on the objects, as experienced, themselves, along with the acts of consciousness which disclose them.
Phenomenology thus opens up an entirely new field of investigation, never previously explored. Rather than assuming, or trying to discern, what exists outside the realm of the mental, and what causal relations pertain to these extra-mental entities, we can study objects strictly as they are given, that is, as they appear to us in experience.
This book explains what phenomenology is and why it is important. It focuses primarily on the works and ideas of Husserl, but also discusses important later thinkers, giving special emphasis to those whose contributions are most relevant to contemporary concerns. Finally, while Husserl’s greatest contributions were to the philosophical foundations of logic, mathematics, knowledge, and science, this book also addresses extensively the relatively neglected contribution of phenomenology to value theory, especially ethics, political philosophy, and aesthetics.