Phenomenology and Historical Thought: Its History as a Practice

جلد با آنچه در بین مورخان و تاریخ نگاران پدیدارشناس معاصر مشترک است آغاز می شود. این درک این است که موقتی بودن هسته قضاوت انسان است که در اشکال آن نحوه حضور آگاهانه و قضاوت ما در پدیده ها را شرطی می کند. برای هر مورخ یا تاریخ نگار پدیدارشناس، تمام تاریخ یک رویداد و یک بازه زمانی است. این بازه زمانی برای فرد بیرونی نیست، بلکه محتوا و ساختار هر قضاوتی از فرد را تشکیل می دهد. این منطقی است که فرد برای ساختار دادن به پدیده مورد استفاده قرار می دهد. پدیدارشناسان به جای آن که پدیده را صرفاً چیزی بیرونی بدانند، آن را به عنوان آگاهی و اندیشه فوری ما نیز درک می کنند. بنابراین، روش پدیدارشناختی تمام قضاوت ها را بر اساس گستره توجه فرد به پدیده های درونی یا بیرونی تشخیص می دهد. توجه، قصدی دارد. فرد کانون های خود را در نظر دارد. توجه، مدت زمانی آن قصد است. این جلد متنی را ارائه می‌کند که به مورخان معاصر، دانشجویان فارغ‌التحصیل و حتی دانشجویانی که به خوبی آموزش می‌بینند، قادر می‌سازد تا هم تاریخ پدیدارشناسی را به‌عنوان یک روش تحقیق و هم عملکرد معاصر تفکر تاریخی و تاریخ‌نگاری پدیدارشناسی را درک کنند.

The volume begins with what is in common to contemporary phenomenological historians and historiographers. That is the understandings that temporality is the core of human judgment conditioning in its forms how we consciously attend and judge phenomena. For every phenomenological historian or historiographer, all history is an event, a span of time. This time span is not external to the individual, rather forms the content and structure of every judgment of the person. It is the logic used by the individual to structure the phenomenon attended. Rather than the phenomenon being seen as something solely external, it is understood by phenomenologists as also of our immediate awareness and thought. Thus, the phenomenological method discerns all judgment as based upon one's span of attention of inner or outer phenomena.. There is an intentionality to attention. One intends one's own foci. Attention is the temporal duration of that intending. The volume offers a text that enables contemporary historians, graduate students, and even undergraduates who are well taught, to understand both the history of phenomenology as a method of inquiry, and the contemporary practice of phenomenological historical and historiographical thought.