Phaedrus

یکی از عمیق‌ترین و زیباترین آثار افلاطون، فیدروس در قالب گفت‌وگوی بین سقراط و فیدروس، یک علاقه‌مند به بلاغت آماتور، در مورد عشق پرشور یا عاشقانه است. با توجه به ایجاد اصول بلاغت، استدلال می کند که بلاغت تنها زمانی به عنوان یک هنر قابل قبول است که به طور محکم مبتنی بر حقیقت الهام گرفته از عشق، تجربه مشترک فعالیت های فلسفی واقعی باشد. در این گفت و گو است که افلاطون تصویر معروف عشق را به عنوان راننده ارابه ارواح به کار می گیرد.

One of Plato's most profound and beautiful works, Phaedrus takes the form of a dialogue between Socrates and Phaedrus, an amateur rhetorical enthusiast, on the topic of passionate or romantic love. Concerned with establishing principles of rhetoric, it argues that rhetoric is only acceptable as an art when it is firmly based on the truth inspired by love, the common experience of true philosophic activity. It is in this dialogue that Plato employs the famous image of love as the driver of the chariot of souls.