Persons and Minds: The Prospects of Nonreductive Materialism

افراد و ذهن ها تحقیقی در مورد احتمالات ماتریالیسم است. پروفسور مارگولیس تحقیقات خود را با نقد طیفی از نظریه های ماتریالیستی معاصر آغاز می کند و آنها را قابل اجرا نمی داند. او استدلال می‌کند که «هیچ‌کدام از آنها «نمی‌توانند به شیوه‌ای قانع‌کننده متمایزترین ویژگی‌های زندگی ذهنی انسان‌ها و موجودات پایین‌تر و امکانات تخیلی کشف و فناوری را در خود جای دهند» (ص 8). مارگولیس در یک تحلیل فوق‌العاده غنی، نظریه‌های هویت ذهن-بدن، فیزیکالیسم، ماتریالیسم حذفی، رفتارگرایی را به دقت در نظر گرفته و از آن انتقاد می‌کند که دقیقاً از این جهت که تقلیل‌دهنده هستند، کافی نیستند. بنابراین، او برای مفاهیم منشعب از ظهور، و تجسم استدلال می‌کند که هم از خصلت غیرطبیعی متمایز افراد و هم از تجسم طبیعی آن‌ها، یک گزارش منسجم فلسفی را حفظ می‌کند. اما مارگولیس ما را تحریک می‌کند که بپرسیم ذهن جسمانی چیست؟ زمینه حیاتی برای او بدن فیزیکی ساده نیست، بلکه فرهنگ است. او می نویسد: «افراد به یک معنا موجودات طبیعی نیستند: آنها فقط در زمینه های فرهنگی وجود دارند و تنها با ارجاع به تسلط آنها بر زبان و هر گونه توانایی های بعدی که چنین تسلطی را فرض می کند، قابل شناسایی هستند.» ص 245). ویژگی بارز افراد، در روایت مارگولیس، ظرفیت آنها برای آزادی، و همچنین موهبت فیزیکی آنهاست. بنابراین او می نویسد، "... قدرت های مشخصه آنها - در واقع، آزادی آنها - باید ترتیب علل صرفاً فیزیکی را به شیوه ای متمایز نشان دهد" (ص 246).

Persons and Minds is an inquiry into the possibilities of materialism. Professor Margolis starts his investigation, however, with a critique of the range of contemporary materialist theories, and does not find them viable. None of them, he argues, "can accommodate in a convincing way the most distinctive features of the mental life of men and oflower creatures and the imaginative possibilities of discovery and technology" (p. 8). In an extraordinarily rich analysis, Margolis carefully considers and criticizes mind-body identity theories, physicalism, eliminative materialism, behaviorism, as inadequate precisely in that they are reductive. He argues, then, for ramified concepts of emergence, and embodiment which will sustain a philosophically coherent account both of the distinctive non-natural character of persons and of their being naturally embodied. But Margolis provokes us to ask, what is an em­ bodied mind? The crucial context for him is not the plain physical body as such, but culture. "Persons", he writes, "are in a sense not natural entities: they exist only in cultural contexts and are identifiable as such only by refer­ ence to their mastery of language and of whatever further abilities presuppose such mastery" (p. 245). The hallmark of persons, in Margolis's account, is their capacity for freedom, as well as their physical endowment. Thus he writes, " . . . their characteristic powers - in effect, their freedom - must inform the order of purely physical causes in a distinctive way" (p. 246).