Persons, Identity, and Political Theory: A Defense of Rawlsian Political Identity

این کتاب به بررسی مفهوم فرد در حال کار در نوشته‌های جان رالز از نظریه عدالت تا عدالت به‌عنوان انصاف: یک بیان مجدد می‌پردازد. هدف این کتاب نشان دادن این است که ایرادات به برداشت سیاسی رالز از شخص با شکست مواجه می‌شود و تصور رالز از هویت سیاسی قابل دفاع است. این کتاب نشان می‌دهد که بحث بین لیبرال‌ها و جامعه‌گرایان مربوط به بحث کنونی در مورد کمال‌گرایی و بی‌طرفی در سیاست است و بحث رالز و جامعه‌گرایان را به گونه‌ای روشن می‌کند که بحث‌های پرباری را در مورد مسئله هویت سیاسی ترویج می‌کند. این کار را با ارائه توضیح واضح‌تری از مفهومی از هویت شخصی انجام می‌دهد که بر اساس آن افراد به‌صورت اجتماعی تشکیل می‌شوند، از جمله شهود و مفروضات زیربنای درک جامعه‌گرایان از افراد به‌عنوان «ساخته اجتماعی». این ایرادات جمعی به نظریه سیاسی لیبرال و برداشت لیبرال از افراد، «خود بی بند و بار» را بررسی می کند. این کتاب بین دو نوع اعتراض به برداشت لیبرال از افراد تفاوت قائل شده است: متافیزیکی و هنجاری. درک سیاسی رالز از افراد، و تعهدات متافیزیکی و هنجاری که رالز متحمل می‌شود - و متحمل نمی‌شود - به موجب این تصور توضیح می‌دهد. این نشان می دهد که هر دو نوع اعتراض به برداشت سیاسی رالز از شخص شکست می خورد. در نهایت، با اصلاح برداشت سیاسی رالز از شخص، یک مفهوم رالز از هویت سیاسی توضیح داده شده و از آن دفاع می شود.

This book examines the conception of the person at work in John Rawls’s writings from Theory of Justice to Justice as Fairness: A Restatement. The book aims to show that objections to Rawls’s political conception of the person fail and that a Rawlsian conception of political identity is defensible. The book shows that the debate between liberals and communitarians is relevant to the current debate regarding perfectionism and neutrality in politics, and clarifies the debate between Rawls and communitarians in a way that will promote fruitful discussion on the issue of political identity. It does this by providing a clearer account of a conception of personal identity according to which persons are socially constituted, including the intuitions and assumptions underlying the communitarians’ conception of persons as “socially constituted.” It examines the communitarian objections to liberal political theory and to the liberal conception of persons, the “unencumbered self.” The book differentiates between two types of objection to the liberal conception of persons: the metaphysical and normative. It explains Rawls's political conception of persons, and the metaphysical and normative commitments Rawls incurs—and does not incur—in virtue of that conception. It shows that both kind of objection to Rawls's political conception of the person fail. Finally, modifying Rawls’s political conception of the person, a Rawlsian conception of political identity is explained and defended.