Personality and Psychopathology: Critical Dialogues with David Shapiro

دیوید شاپیرو با نظریه نافذ خود از شخصیت و درک ظریف خود از رابطه روان درمانی، از زمان انتشار سبک های عصبی در سال 1965 بر پزشکان در سراسر طیف نظری تأثیر گذاشته است. نظریه پردازان کار او را در گفتگوی جذاب با خود شاپیرو به طور انتقادی ارزیابی می کنند. با شروع با یک مشاهده درمانی مهم - محوریت رابطه بین آنچه مشتری در جلسه می گوید و نحوه بیان آن - مشارکت کنندگان مفاهیم اصلی او را در مورد رشد شخصیت، جنبه های پیش ارادی آسیب شناسی روانی، محدودیت های درک خود، و حالت تدافعی بازبینی می کنند. استفاده از خودفریبی در پرتو نظریه روان پویشی، تکاملی و سیستمی فعلی پاسخ‌های شاپیرو و پاسخ‌های مشارکت‌کنندگان، نقاط عزیمت و توافق را برجسته می‌کنند و شفاف‌سازی و بسط ایده‌های او را در مورد طیف گسترده‌ای از موضوعات برجسته ارائه می‌دهند، از جمله: • تجربه خودمختاری در اسکیزوفرنی. • تفکر تدافعی برای جلوگیری از حالات ترسناک ذهنی. • زبان شناسی گفتار خود فریبنده. • خودفریبی به عنوان یک استراتژی تولید مثلی. • عمد و ولع در اعتیاد. • تجربه ذهنی هیپومانیا. شخصیت و آسیب شناسی روانی به روان درمانگران و روانشناسان پژوهشی نه تنها فرصتی منحصر به فرد برای به دست آوردن بینشی در مورد مشارکت های شاپیرو، بلکه همچنین لنزهای جدیدی برای بررسی مجدد کار خود می دهد.

With his penetrating theory of personality and his nuanced understanding of the psychotherapeutic relationship, David Shapiro has influenced clinicians across the theoretical spectrum since the publication of Neurotic Styles in 1965. This influence is on vivid display in Personality and Psychopathology, as noted contemporary theorists critically evaluate his work in a fascinating dialogue with Shapiro himself. Starting with a crucial therapeutic observation—the centrality of the relationship between what the client says in session and how it is said—contributors revisit his core concepts regarding personality development, the prevolitional aspects of psychopathology, the limits to self-understanding, and the defensive uses of self-deception in light of current psychodynamic, evolutionary, and systems theory. Shapiro’s replies, and the contributors’ rejoinders, highlight points of departure and agreement and provide further clarification and extension of his ideas on a wide range of salient topics, including: • The experience of autonomy in schizophrenia. • Defensive thinking to prevent dreaded states of mind. • The linguistics of self-deceptive speech. • Self-deception as a reproductive strategy. • Intentionality and craving in addiction. • The subjective experience of hypomania. Personality and Psychopathology affords psychotherapists and research psychologists not only a unique opportunity to gain insight into Shapiro’s contributions, but also new lenses for re-examining their own work.