دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: John O. Hyland سری: ISBN (شابک) : 1421423707, 9781421423708 ناشر: Johns Hopkins University Press سال نشر: 2017 تعداد صفحات: 273 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب مداخلات ایرانی: امپراتوری هخامنشی، آتن و اسپارت، 450–386 پ.م.: یونان، تمدن های باستانی، تاریخ، نظامی، جنگ افغانستان، هوانوردی، کانادا، اطلاعات و جاسوسی، جنگ عراق، جنگ کره، زندگی و نهادها، جنگ های ناپلئون، نیروی دریایی، تصاویر، اسیران جنگ، هنگ ها، استراتژی، یونیفورم، ایالات متحده، وسایل نقلیه، جنگ ویتنام، سلاح و جنگ، جنگ جهانی اول، جنگ جهانی دوم، تاریخ، تمدن و فرهنگ، جهان، تاریخ، تاریخ و نظریه، علوم سیاسی، سیاست و دولت، سیاست و علوم اجتماعی
در صورت تبدیل فایل کتاب Persian Interventions: The Achaemenid Empire, Athens, and Sparta, 450–386 BCE به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مداخلات ایرانی: امپراتوری هخامنشی، آتن و اسپارت، 450–386 پ.م. نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سی سال پس از حمله خشایارشا به یونان، امپراتوری ایران هخامنشی به جنگ طولانی خود با آتن پایان داد. برای چهار دهه بعد، ایرانیان کنترل آتن بر شاخه های سابق خود، شهرهای یونانی یونانی در غرب آناتولی را تحمل کردند. اما در طول جنگ پلوپونز، ایران ایونیا را پس گرفت و برای سرنگونی قدرت آتن، ناوگان اسپارتی را تأمین مالی کرد. هشت سال طول کشید تا ایران پیروز شود و اسپارت سپس به خیرین خود روی آورد و ایران را وادار کرد تا در جنگ کورنت کمک های خود را به آتن منتقل کند. صلح سال 386 کنترل امپراتوری ایونیا را تکرار کرد و اسپارت و آتن را وادار کرد تا از قول پارسیان مبنی بر خودمختاری یونانیان خارج از آسیا حمایت کنند.
در مداخلات ایرانی، جان اُ. هایلند مطالعات قبلی را به چالش میکشد که فرض میکردند ایران با آتن در برابر اسپارت در یک اقدام تعادل دفاعی بازی کرد. او در عوض برای تفسیر جدیدی از امپریالیسم ایرانی استدلال می کند، تفسیری که شامل تلاش های طولانی مدت برای گسترش حمایت دیپلماتیک و اقتصادی بر مشتریان یونانی فراتر از مرزهای شمال غربی است. او ادعا میکند که پادشاهان هخامنشی به خاطر خودش کمتر به یونیا علاقه داشتند تا انباشت نفوذ بر آتن، اسپارت یا هر دو، که به آنها اجازه میداد ادعای ایران برای قدرت جهانی را تبلیغ کنند و در عین حال لزوم تعهد مستقیم نظامی را محدود میکردند. سرعت کند مداخله ناشی از محدودیتهای لجستیکی و اشتباهات دیپلماتیک گاه به گاه بود، نه برنامههای بلندمدت برای ایجاد تعادل و تضعیف متحدان خطرناک.
مداخلات ایرانی این دوره حساس را در عمق بی سابقه ای بررسی می کند و بینش های ارزشمند جدیدی را برای مطالعه ایران هخامنشی و یونان کلاسیک ارائه می دهد. نتایج آن نه تنها متخصصان در هر دو زمینه، بلکه دانشجویان امپریالیسم تاریخی تطبیقی باستانی و مدرن را نیز مورد توجه قرار خواهد داد.
Thirty years after Xerxes invaded Greece, the Achaemenid Persian Empire ended its long war with Athens. For the next four decades, the Persians tolerated Athenian control of their former tributaries, the Ionian Greek cities of western Anatolia. But during the Peloponnesian War, Persia reclaimed Ionia and funded a Spartan fleet to overthrow Athenian power. It took eight long years for Persia to triumph, and Sparta then turned on its benefactors, prompting Persia to transfer aid to Athens in the Corinthian War. The peace of 386 reiterated imperial control of Ionia and compelled both Sparta and Athens to endorse a Persian promise of autonomy for Greeks outside Asia.
In Persian Interventions, John O. Hyland challenges earlier studies that assume Persia played Athens against Sparta in a defensive balancing act. He argues instead for a new interpretation of Persian imperialism, one involving long-term efforts to extend diplomatic and economic patronage over Greek clients beyond the northwestern frontier. Achaemenid kings, he asserts, were less interested in Ionia for its own sake than in the accumulation of influence over Athens, Sparta, or both, which allowed them to advertise Persia’s claim to universal power while limiting the necessity of direct military commitment. The slow pace of intervention resulted from logistical constraints and occasional diplomatic blunders, rather than long-term plans to balance and undermine dangerous allies.
Persian Interventions examines this critical period in unprecedented depth, providing valuable new insights for the study of Achaemenid Persia and classical Greece. Its conclusions will interest not only specialists in both fields but also students of ancient and modern comparative historical imperialism.