Perilous Futures: On Carl Schmitt's Late Writings

از زمان مرگ او، نوشته های کارل اشمیت (1888-1985) توسط متفکران سیاسی و حقوقی در چپ و راست با فراوانی فزاینده مورد بحث، استناد و پذیرش قرار گرفته است، هرچند با توجه به تزلزل ناپذیر اشمیت بدون مناقشه نیست. حمایت از ناسیونال سوسیالیسم قبل و در طول جنگ جهانی دوم. پیتر اووه هوهندال در آینده های خطرناک خواستار بررسی انتقادی نوشته های بعدی اشمیت است، اثری که در آن اشمیت با نگرانی هایی دست و پنجه نرم می کند که ارتباط امروزی را حفظ می کند: جهانی شدن، جنگ نامتقارن، و تغییر نظم بین المللی هوهندال استدلال می‌کند که به نظر می‌رسد کار اشمیت راه‌حل‌هایی برای این مسائل امروزی ارائه می‌دهد، اگرچه ابهام در باورهای او به این معنی است که آثار بعدی اشمیت راهنمای مشکل‌ساز است.

تمرکز بر آثار اشمیت. پس از جنگ منتشر شد—از جمله نوموس زمین، نظریه پارتیزان و <. span>الهیات سیاسی II-هوهندال و همچنین خاطرات پس از مرگش که پس از مرگ منتشر شد، این آثار را به طور انتقادی در پس زمینه‌های زندگی‌نامه و تاریخی آن‌ها می‌خواند، او تغییر دیدگاه اشمیت را از تمرکز ناسیونالیستی آلمانی به دستور کار اروپایی و سپس بین المللی، ضمن توجه به تداوم مفهومی و نظری کار قبل از جنگ خود و پرداختن به تنش بین شرایط خاصی که اشمیت در آن می نوشت و تخصیص بین المللی بعدی. هوهندال با عبور از رشته‌های تاریخ، نظریه سیاسی، روابط بین‌الملل، مطالعات آلمانی و فلسفه سیاسی، نوشته‌های بعدی اشمیت را وارد گفتمان معاصر می‌کند و ما را وادار می‌کند تا آنچه را که درباره کارل اشمیت باور داریم، دوباره بررسی کنیم.

Since his death, the writings of Carl Schmitt (1888–1985) have been debated, cited, and adopted by political and legal thinkers on both the left and right with increasing frequency, though not without controversy given Schmitt’s unwavering support for National Socialism before and during World War II. In Perilous Futures, Peter Uwe Hohendahl calls for critical scrutiny of Schmitt’s later writings, the work in which Schmitt wrestles with concerns that retain present-day relevance: globalization, asymmetrical warfare, and the shifting international order. Hohendahl argues that Schmitt’s work seems to offer solutions to these present-day issues, although the ambiguity of his beliefs means that Schmitt’s later work is a problematic guide.

Focusing on works Schmitt published after the war―including The Nomos of the Earth, Theory of the Partisan and Political Theology II―as well as his posthumously published diaries, Hohendahl reads these works critically against the backdrop of their biographical and historical contexts, he charts the shift in Schmitt’s perspective from a German nationalist focus to a European and then international agenda, while attending to both the conceptual and theoretical continuities with his prewar work and addressing the tension between the specific circumstances in which Schmitt was writing and the later international appropriation. Crossing disciplines of history, political theory, international relations, German studies, and political philosophy, Hohendahl brings Schmitt’s later writings into contemporary discourse and forces us to reexamine what we believe about Carl Schmitt.