دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Kimberley Smith
سری:
ناشر: University of Colorado at Boulder
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 171
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 927 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Performing the Passion in Thirteenth-Century Liège: Elisabeth of Spalbeek and the Relics of the Eleven Thousand Virgins به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اجرای شور در لیژ قرن سیزدهم: الیزابت اسپالبیک و آثار یازده هزار باکره نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این پایان نامه مطالعه کاملی را در مورد الیزابت اسپالبک (حدود 1246-1304)، یک عارف آغازگر که در قرن سیزدهم لیژ محبوب بود، ارائه می دهد. الیزابت به خاطر اجرای روزانه مصائب مسیح معروف بود، که با اجرای مجدد اسارت مسیح در باغ جتسیمانی آغاز شد و با "مصلوب کشیدن" خودش و دفن نمادین در قبر به پایان رسید. این اجراها جنبه واقعی و خشونت آمیز داشتند و اغلب شامل استقبال معجزه آسای الیزابت از کلاله می شد. در حالی که چندین مطالعه در مقیاس کوچک درباره اجراهای الیزابت در دهههای اخیر پدیدار شده است، هیچکدام معنویت او را با توجه به درگیری او با یادگارهای یازده هزار باکره در نظر نگرفتهاند. من استدلال میکنم که بررسی رابطه او با بقایای باکرهها توضیحی برای بیان غیرمعمول معنویت او ارائه میدهد و به قرار دادن اجراهای او در فضایی معنوی کمک میکند که خواستار تجلی عمومیتر و مادی فداکاری بود. مشارکت فعال الیزابت در شبکه بقایای باکره ها و نفوذ او بر آثار به او اقتدار روحانی را داد تا مصائب مسیح را به طور علنی انجام دهد، که نشان می دهد ارتباطی بین وقف به یادگارهای باکره ها و ظهور معنویت مادی، یا ابراز فداکاری از طریق استفاده از اجسام و اجسام فیزیکی فراوانی آثار باکره، و همچنین مادی بودن آشکار و تأکید آنها بر اجتماع، ایجاد یک رابطه خاص بین باکره ها و عرفای زن را تشویق کرد که در آن نزدیکی فیزیکی به یادگار باکره، ارتباط عارف را با الهی تقویت می کرد. با استفاده از زندگی نامه فیلیپ کلروو از زندگی الیزابت، و همچنین اسناد مختلفی که حرکت بقایای باکره ها را ردیابی می کنند، نشان می دهم که در حالی که اجراهای الیزابت قطعاً بیان منحصر به فردی از معنویت بودند، آنها همچنین بخشی از روند بسیار گسترده تر رندر هستند. الهی قابل درک تر، مرتبط تر و از نظر انسانی ملموس تر است.
This thesis presents a thorough study of Elisabeth of Spalbeek (c. 1246-1304), a beguine mystic who was popular in thirteenth-century Liège. Elisabeth was known for her daily performances of Christ’s Passion, which began with her reenactment of Christ’s capture in the Garden of Gethsemane, and ended with her own “crucifixion” and symbolic burial in the sepulcher. These performances were lifelike and violent affairs, and frequently included Elisabeth’s miraculous reception of the stigmata. While several small-scale studies of Elisabeth’s performances have emerged in recent decades, none have considered her spirituality in light of her involvement with the relics of the Eleven Thousand Virgins. I argue that an examination of her relationship with the Virgins’ relics offers an explanation for her unusual expression of spirituality and serves to situate her performances in a spiritual climate that called for a more public, material manifestation of devotion. Elisabeth’s active participation in the Virgins’ relic network and her influence over the relics granted her the spiritual authority to publicly perform Christ’s Passion, suggesting a connection between devotion to the Virgins’ relics and the rise of material spirituality, or the expression of devotion through the use of physical objects and bodies. The sheer abundance of the Virgins’ relics, as well as their overt materiality and their emphasis on community, encouraged the development of a special relationship between Virgins and female mystics in which physical proximity to a Virgin’s relic enhanced the mystic’s connection to the divine. Using Philip of Clairvaux’s vita of Elisabeth’s life, as well as various documents that track the movement of the Virgins’ relics, I demonstrate that while Elisabeth’s performances were certainly a unique expression of spirituality, they were also part of a much more widespread trend of rendering the divine more understandable, relevant, and humanly tangible.