Performance, Talk, Reflection: What is Going On in Clinical Ethics Consultation

در مقاله‌های زیر که در مورد مشاوره اخلاق بالینی بحث می‌کنند، سه نوع نوشته تأملی ارائه شده است. اولی شرحی از مشاوره اخلاق بالینی است، با جزئیات سخاوتمندانه تر از مواردی که منتشر شده است، اما آشکارا به عنوان مستندی از تجربیات منبع آن محدود شده است. پس از آن سه نمونه از نوع دوم در تفاسیر کاوشگر توسط چهره های بسیار مورد توجه در اخلاق زیست پزشکی و بالینی - فرانسوا بیلیس، تام تاملینسون، و بری هافمستر دنبال می شود. در نهایت، اینها با نوع سومی از تأمل در قالب پاسخ به آن سه تفسیر، توسط بیلتون و استوارت جی. فایندر، و پسگفتار من - تاملی بیشتر در مورد برخی از مسائل و سؤالات ذاتی مشاوره اخلاق بالینی و این مقالات مختلف
خود مشاوره توسط Bliton انجام شد. اما فایندر نه تنها در یک نقطه کمک کرد (او "همکار" ذکر شده در دستنوشته بلیتون است) بلکه اغلب در بحث هایی که همیشه بخشی از عملکرد مشاوره اخلاق بالینی ما در مرکز اخلاق بالینی و پژوهشی ما در مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت است، شرکت می کرد. بنابراین طبیعی بود که Finder در پاسخ شرکت کند.
هر یک از این مقالات به تنهایی جذاب و مهم هستند. با این حال، آنها با هم، یک سهم واقعاً غیرعادی و، به اعتقاد ما، بسیار مهم را تشکیل می‌دهند که امیدواریم در بحث‌های بعدی، و در شکل‌دهی و تعمیق یک تلاش - اخلاق بالینی - که هنوز در جست‌وجوی بسیار مورد نیاز رشته و روش منطقی خود است، نقش برجسته‌ای داشته باشد. و به طور کلی در حوزه عمل بالینی قرار می گیرد. این گروه از مقالات نیز کاملاً منحصر به فرد است و به انسجام یک شکل از تمرین می پردازد - و باید تأکید کرد، چندین اشکال نوشتن در مورد و همچنین پیشنهادهای نظری برای درک آن عمل - که ویژگی فعلی و آینده آن بسیار باقی می ماند. بسیار در مناقشه
اینکه وضعیتی مانند آنچه در اینجا مورد بحث قرار گرفت اغلب واکنش‌های قوی و پرشور را برمی‌انگیزد جای تعجب نیست. چه به دلیل تازگی نسبی، ماهیت مخاطره آمیز، مخاطرات بالای آن، یا چیز دیگری. در هر صورت، این یکی از ویژگی‌های بارز مشاوره‌های اخلاقی است که افرادی که مستقیماً یا حتی غیرمستقیم درگیر هستند، در مواقعی تمایل دارند نسبت به آنچه گفته می‌شود (و گفته نمی‌شود)، آنچه انجام می‌شود (و انجام نشده) و آنچه که سپس گزارش می‌شود، نسبتاً پرشور احساس کنند. (یا ممکن است کنار گذاشته شود). با این حال، چنین احساسات پرانرژی، بسیار کمتر از صراحت پاسخ همکارم به چنین اشتیاق، به ندرت در گزارش های منتشر شده آشکار می شود. تنها به همین دلیل، یقیناً مدیون قدردانی قابل توجهی به مفسران ماست &endash; انعکاسی و مشورتی، در عین حال پرشور و نیرومند به عنوان هر یک از آنها.

In the following essays discussing clinical ethics consultation, three sorts of reflective writing are presented. The first is a description of a clinical ethics consultation, more generously detailed than most that have been published, yet obviously limited as a documentation of the experiences at its source. It is followed by three examples of a second kind in the probing commentaries by highly regarded figures in biomedical and clinical ethics - François Baylis, Tom Tomlinson, and Barry Hoffmaster. Finally, these are followed by a third variety of reflection in the form of responses to those three commentaries, by Bilton and Stuart G. Finder, and my Afterword - a further reflection on some of the issues and questions intrinsic to clinical ethics consultation and to these various essays.
The consultation itself was conducted by Bliton; but Finder not only assisted at one point (he is the `colleague' mentioned in Bliton's manuscript) but frequently participated in the discussions that are invariably part of our clinical ethics consultative practice in our Center for Clinical and Research Ethics at Vanderbilt University Medical Center. It was thus natural for Finder to participate in the response.
Each of these essays is fascinating and important on its own; together, however, they constitute a truly unusual and, we believe, very significant contribution that will hopefully figure prominently in subsequent discussions, and in shaping and deepening an endeavor - clinical ethics - still in much-needed search of its own discipline, method rationale and place in the domain of clinical practice more generally. This group of essays is also quite unique, addressing as it does the coherence of a form of practice - and, it must be emphasized, several forms of writing about as well as theoretical proposals for understanding that practice - whose current and future character remains very much in contention.
That a situation such as the one discussed here often provokes strong and passionate responses will be no surprise &endash; whether because of its relative novelty, its risky nature, the high stakes involved, or something else. It is in any event a striking feature of ethics consultations that the people directly or even indirectly involved tend at times to feel rather passionately about what is said (and not said), what is done (and not done), and what is then reported (or, it may be, left out). Even so, such energetic feelings, much less the candor of my colleague's response to such passion, are rarely if ever apparent from published reports. For this reason alone, a considerable debt of gratitude is surely owed to our commentators &endash; reflective and deliberative, yet passionate and forceful as each of them are.