People's Science: Bodies and Rights on the Stem Cell Frontier

تحقیقات سلول‌های بنیادی از زمان تولید اولین رده سلول‌های بنیادی انسانی در سال 1998 جنجال‌ها و بحث‌های داغی را برانگیخت. اغلب این بحث‌ها به قضاوت‌های ساده - خوب یا بد، پزشکی نجات‌بخش یا کابوس اخلاقی زیستی، نماد نبوغ انسانی یا سقوط ما از فضل - نادیده گرفتن مردم تحت تأثیر. روحا بنجامین با این کتاب، شرایط بحث را به سمت تغییر رابطه بین علم و جامعه، بر افرادی که از پزشکی احیاکننده سود می برند یا نمی برند و آنچه که این در مورد تعهدات دموکراتیک ما به یک جامعه عادلانه می گوید، تغییر می دهد. BR>
علم مردمی تنش بین نوآوری علمی و برابری اجتماعی را آشکار می کند، و خواننده را به ابتکار سلول های بنیادی کالیفرنیا در سال 2004، که اولین همه پرسی از بسیاری از ایالت ها در مورد تحقیقات علمی است، می کشاند تا زندگی های آن را در نظر بگیرد. متأثر، تحت تأثیر، دچار، مبتلا. بنیامین وعده و خطر مشارکت عمومی در علم را آشکار می کند، موضوعاتی مانند نژاد، ناتوانی، جنسیت، و طبقه اجتماعی-اقتصادی را روشن می کند که در خدمت تعریف گروه های خاص به عنوان کمابیش شایسته اهداف سیاسی و امیدهای زیست پزشکی است. در سایه بازار آزاد و در کشوری که هنوز با مراقبت های بهداشتی همگانی در تضاد است، افراد به حاشیه رانده شده اجتماعی اغلب مشتاقانه به عنوان افراد مورد آزمایش پذیرفته می شوند، اما اغلب قادر به پرداخت داروهای جدید و رژیم های درمانی به عنوان بیمار نیستند.

در نهایت، روحا بنجامین استدلال می کند که بدون توجه دقیق تر در مورد اینکه چگونه ابتکارات علمی می تواند و باید طیف وسیع تری از نگرانی های اجتماعی را منعکس کند، تحقیقات سلول های بنیادی - از مبارزه آمریکایی های آفریقایی تبار با سلول های داسی شکل گرفته تا استخدام زنان به عنوان اهداکنندگان بافت - هنوز خطرات حذف را دارد. زیاد. حتی با توجه به اینکه پزشکی احیاکننده به عنوان یک علم مشارکتی برای مردم توصیف می‌شود، بنیامین از ما می‌خواهد در نظر بگیریم که آیا "مردم" در نهایت آرمان‌های دموکراتیک ما را منعکس می‌کنند یا خیر.

Stem cell research has sparked controversy and heated debate since the first human stem cell line was derived in 1998. Too frequently these debates devolve to simple judgments—good or bad, life-saving medicine or bioethical nightmare, symbol of human ingenuity or our fall from grace—ignoring the people affected. With this book, Ruha Benjamin moves the terms of debate to focus on the shifting relationship between science and society, on the people who benefit—or don't—from regenerative medicine and what this says about our democratic commitments to an equitable society.

People's Science uncovers the tension between scientific innovation and social equality, taking the reader inside California's 2004 stem cell initiative, the first of many state referenda on scientific research, to consider the lives it has affected. Benjamin reveals the promise and peril of public participation in science, illuminating issues of race, disability, gender, and socio-economic class that serve to define certain groups as more or less deserving in their political aims and biomedical hopes. Under the shadow of the free market and in a nation still at odds with universal healthcare, the socially marginalized are often eagerly embraced as test-subjects, yet often are unable to afford new medicines and treatment regimes as patients.

Ultimately, Ruha Benjamin argues that without more deliberate consideration about how scientific initiatives can and should reflect a wider array of social concerns, stem cell research— from African Americans' struggle with sickle cell treatment to the recruitment of women as tissue donors—still risks excluding many. Even as regenerative medicine is described as a participatory science for the people, Benjamin asks us to consider if "the people" ultimately reflects our democratic ideals.