دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Pensadores Que Inventaram O Brasil
دانلود کتاب متفکرانی که برزیل را اختراع کردند
مشخصات کتاب
Pensadores Que Inventaram O Brasil
ویرایش: 1ª
نویسندگان: Fernando Henrique Cardoso
سری:
ISBN (شابک) : 8535922873, 9788535922875
ناشر: Companhia das Letras
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: Portuguese
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 46,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب متفکرانی که برزیل را اختراع کردند: انشا مطالعات تاریخی منابع آموزشی تاریخ تفسیر نظر موضوعات خاص سیاست دولت علوم اجتماعی
در صورت تبدیل فایل کتاب Pensadores Que Inventaram O Brasil به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب متفکرانی که برزیل را اختراع کردند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب متفکرانی که برزیل را اختراع کردند
فرناندو هنریکه کاردوسو، جامعه شناس و پروفسور، قبل از تصدی کرسی در سنای فدرال، در سال 1983، و در نتیجه شروع یک مسیر سیاسی که در دو دوره متوالی ریاست جمهوری به اوج خود رسید، عمدتاً از طریق مداخلات در مطبوعات مکتوب که باعث شناخته شدن او شد، در بحث عمومی شرکت داشت. خارج از محیط دانشگاه نویسنده (همراه با انزو فالتو) کتاب تأثیرگذار Dependência e Desenvolvimento na América Latina (1969) که در سال 1978 مجموعه‌ای از متون را منتشر کرد، که قبلاً یکی از درخشان‌ترین روشنفکران نسل خود محسوب می‌شد، در USP تحت حمایت مارکسیسم در دهه 1950 آموزش دیده بود. در مجله منقرض شده Senhor Vogue، که در آن او زندگی و کار مترجمان کلیدی برزیلی، مانند Euclides da Cunha، Sérgio Buarque de Holanda و Gilberto Freyre را ارائه کرد. این مقالات که توسط نویسنده اصلاح و تغییر داده شده است، یکی از هسته های این کتاب را تشکیل می دهد که به روشنفکران برزیلی اختصاص داده شده است که دیدگاه FHC از کشور، هویت و مسائل اصلی آن را شکل دادند. سایر متن‌های جدیدتر به‌طوری که اکنون منتشر شده‌اند، منتشر نشده‌اند. از جمله مقالاتی در مورد خواکیم نابوکو، ژیلبرتو فریره و ریموندو فائورو هستند. دومی مخصوصاً برای جلد نوشته شده است. دو مورد دیگر به ترتیب در Academia Brasileira de Letras در مارس 2010 و در Feira Literária Internacional de Paraty (Flip) در آگوست همان سال پایه و اساس کنفرانس ها بودند. فصل‌های دیگر شامل مقدمه‌هایی برای ویرایش کتاب‌های برخی نویسندگان، سخنرانی‌ها یا ادای احترامی است که بعداً در کتاب‌ها گنجانده شد. در هجده متن، FHC با استادان خود در مورد موضوعات تکراری که حجم را متحد می کند گفتگو می کند: برخورد بین دولت و جامعه مدنی، میراث استعمار، فراز و نشیب های دموکراسی، موانع توسعه اقتصادی، ترویج عدالت اجتماعی. اما علاوه بر تحلیل دقیق متون، که همیشه با قدرت روایی بسیار انجام می‌شود، رئیس‌جمهور سابق آثار و نویسندگان را به متن می‌آورد و اغلب به تأثیر شخصی که دومی برای او ایجاد کرده است، می‌پردازد. در واقع، در برخی موارد، اینها فقط قرابت فکری نیستند: به دلیل شرایط نسلی و تلاقی زندگی‌ها، FHC از تماس مستقیم با چندین نویسنده که آثارشان را در کتاب نظر می‌دهد، بهره می‌برد. این همان چیزی است که در مورد فلورستان فرناندز، که دانش آموز و دستیار او قبل از همکار و همسایه شدن در خیابان بود، و همچنین با آنتونیو کاندیدو، معلم و بعداً همکار، اتفاق می افتد. یا حتی سلسو فورتادو، که در طی ماه‌های کوتاهی که اقتصاددان بزرگ پس از کودتای 1964 در ECLAC کار می‌کرد، خانه‌ای در سانتیاگو داشت، و کایو پرادو، که مانند فلورستان و سرجیو بوارک، بخشی از کمیته دکتری رئیس جمهور آینده بود. و او در پایان دهه 1950 و آغاز دهه بعد، زمانی که او الهام بخش Revista Brasiliense بود، با او زندگی می کرد، که FHC با آن همکاری می کرد. بنابراین، اندیشمندانی که برزیل را اختراع کردند، خواندن اجباری برای درک دیدگاه‌هایی است که تلاش‌های کلاسیک برای توضیح این کشور را شکل دادند، و دعوتی برای تأمل در مورد مرتبط بودن این تحلیل‌ها در مواجهه با چالش‌های آینده.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Antes de assumir uma cadeira no Senado Federal, em 1983, e assim efetivamente iniciar uma trajetória política culminada por dois mandatos presidenciais consecutivos, o sociólogo e professor Fernando Henrique Cardoso militou no debate público sobretudo por meio de intervenções na imprensa escrita, que o tornaram conhecido fora do âmbito universitário. Já então considerado um dos mais brilhantes intelectuais de sua geração, formada na USP sob a égide do marxismo na década de 1950, o autor (com Enzo Faletto) do influente Dependência e desenvolvimento na América Latina (1969) publicou em 1978 uma série de textos na extinta revista Senhor Vogue, em que apresentava a vida e a obra de intérpretes-chave do Brasil, como Euclides da Cunha, Sérgio Buarque de Holanda e Gilberto Freyre. Esses artigos, revistos e alterados pelo autor, formam um dos núcleos deste livro, devotado aos intelectuais brasileiros que forjaram a visão de FHC sobre o país, sua identidade e suas grandes questões. Outros textos, mais recentes, são inéditos na forma em que são publicados agora. Entre estes estão ensaios sobre Joaquim Nabuco, Gilberto Freyre e Raymundo Faoro. O último foi escrito especialmente para o volume; os outros dois serviram de base para conferências, respectivamente, na Academia Brasileira de Letras em março de 2010 e na Feira Literária Internacional de Paraty (Flip) em agosto do mesmo ano. Os demais capítulos compõem-se de introduções para a edição de livros de alguns autores, discursos ou homenagens prestadas que foram posteriormente enfeixados em livros. Nos dezoito textos, FHC dialoga com seus mestres sobre os temas recorrentes que unificam o volume: o embate entre Estado e sociedade civil, o legado da colonização, as vicissitudes da democracia, os entraves ao desenvolvimento econômico, a promoção da justiça social. Mas além da fina análise dos textos, sempre feita com grande verve narrativa, o ex-presidente contextualiza obras e autores, muitas vezes tratando do impacto pessoal que os últimos lhe causaram. De fato, em alguns casos, se trata de afinidades não somente intelectuais: por circunstâncias geracionais e entrecruzamento de vida, FHC se beneficiou do contato direto com vários dos autores cujas obras comenta no livro. É o que ocorre com Florestan Fernandes, de quem foi aluno e assistente antes de serem colegas e vizinhos de rua, assim como com Antonio Candido, também professor e mais tarde colega. Ou ainda Celso Furtado, com quem dividiu uma casa em Santiago nos breves meses em que o grande economista trabalhou na Cepal depois do golpe de 1964, e Caio Prado, que a exemplo de Florestan e Sérgio Buarque fez parte da banca de doutorado do futuro presidente, e com ele conviveu no final dos anos 1950 e início da década seguinte, quando era o inspirador da Revista Brasiliense, com a qual FHC colaborava, sem falar nas desventuras de militância ao redor do Partidão. Pensadores que inventaram o Brasil é assim leitura obrigatória para entender as visões que deram forma às tentativas clássicas de explicação do país, e um convite a refletir sobre a relevância dessas análises ante os desafios do futuro.
