Pedagogies of the Image: Photo-archives, Cultural Histories, and Postfoundational Inquiry

این اثر پتانسیل عکس‌ها را برای جهت‌دهی در جهت حساس به محدوده، سؤالات و علایق کنوانسیون‌های انضباطی حوزه تحقیق آموزشی در نظر می‌گیرد. اشیاء بصری ممکن است به روشن کردن رویدادها و منطق‌های اجتماعی-تاریخی گسترده‌تر کمک کنند که عمیقاً با آموزش عجین شده‌اند، اما در حاشیه یا «خارج» از آنچه حوزه مطالعه آن را تشکیل می‌دهد، باقی می‌مانند. در این اثر، تصاویر عکاسی به‌عنوان منابعی برای بازنگری اهداف انضباطی پایه‌گذار مطالعات آموزشی با جهت‌دهی مجدد موضوعات مورد مطالعه، آرشیوهای سنتی، مقوله‌های پایدار، چارچوب‌های مرجع، و پورتال‌های پذیرفته‌شده تحقیق و تحقیق در نظر گرفته می‌شوند. یک چارچوب نظری به پرسش مطرح شده در این اثر شکل می‌دهد، "چگونه ممکن است تعامل با آرشیو عکس افق‌های جدیدی را در مطالعه آموزش از منظر پساسوندی، چند نظری و فرا رشته‌ای باز کند؟" نویسنده یک دیدگاه نسبتاً ایجاد می‌کند. نقطه برتری غیر متعارف برای کشف این سوال که به فضاهای گفتمانی سه عکس ساخته شده از سه زن در سال‌های 1897، 1949 و 1966 باز می‌شود. عکس‌ها از سه رویکرد نظری تحلیل می‌شوند. ابتدا، نشان داده می‌شود که چگونه هر تصویر عکاسی نه تنها رابطه‌ای با گذشته، حال و آینده، بلکه با قوانین و قراردادهای شیوه‌های عکاسی نشان می‌دهد. این تصاویر خاص گزارشی از آنچه که هم ادامه دارد و هم فراتر از تصویر عکاسی است را ارائه می دهد و اجازه بازنویسی اجساد و زندگی های تصویر شده را می دهد. دوم، موضوع هر تصویر عکاسی در حالی که منحصر به فرد و محلی است، گواه شبکه پیچیده منطق های نژادی، مردسالارانه و استعماری و تلفیق عمیق آنها با یک "کتیبه با واسطه فنی" است. رابطه با شخصیت عمیق تاریخی عکاسی. در نهایت، عکس‌ها گزارشی از رویدادهای گسترده‌تر، تاریخ‌های زیرزمینی، زمینه‌ها و تجربیات متفاوت‌تر را ممکن می‌سازند که مانند اصل مونتاژ، دنباله‌ای از رویدادهای متداخل را که با یکدیگر همپوشانی دارند، روشن می‌کنند و در نتیجه امکان پاسخگویی و دگرگونی را باز می‌کنند. تاریخچه و آرشیو به ما داده شده است.

This work considers the potential of photographs for orienting in a critical direction the scope, questions and interests of the disciplinary conventions of the field of educational inquiry. Visual objects may help illuminate broader socio-historical events and logics that are deeply entwined with education yet remain marginal to or “outside” of what constitutes its domain of study. In this work photographic images are treated as resources for re-visioning the founding disciplinary objects of educational studies by reorienting its proper objects of study, traditional archives, persistent categories, frames of reference, and accepted portals of research and inquiry. A theoretic framing shapes the question taken up in this work, "How might an engagement with photo-archives open new horizons in the study of education from a postfoundationalist, multi-theoretic and cross-disciplinary perspective?" The author constructs a rather unconventional vantage point to explore this question that opens on to the discursive spaces of three photographs made of three women in the years 1897, 1949, and 1966. The photographs are analysed from three theoretic approaches. First, it is indicated how each photographic image not only marks a relationship to the past, the present, and the future but to the rules and conventions of photographic practices. These particular images give an account of what both persists and exceeds the photographic image, and permit to rewrite the bodies and lives pictured. Second, the subject matter of each photographic image while singular and local bears witness to the complex network of racial, patriarchal and colonial logics and their profound imbrication with a "technically mediated inscription." For all their singularity the photographs cannot but evoke their relation to the deeply historical character of photography. Finally, the photographs make possible an account of broader occurrences, subterranean histories, contexts, and differently situated experiences that illuminate, much like the principle of montage, a sequence of overlapping events crosscutting with one another consequently throwing open the possibility of responding to and transforming the histories and archives we are given.