Peacebuilding in the Asia-Pacific

این کتاب تئوری‌های درگیری و ایجاد صلح را بررسی می‌کند و آن‌ها را در مطالعات موردی از منطقه آسیا پاسیفیک به کار می‌برد و به دنبال معطوف کردن توجه به ذاتی درگیری، خطر دائمی ظهور مجدد، و نیاز به ایجاد مکانیسم‌هایی برای حل آن است. . نویسندگان استدلال می‌کنند که تمرکز اصلی صلح‌سازی نباید به خودی خود دولت‌سازی باشد، بلکه باید مکانیسم‌های مؤثر برای حل و فصل مسالمت‌آمیز درگیری‌های گذشته و تازه در حال ظهور باشد. برای انجام این کار، مهم است که کل فرآیند ایجاد صلح را در نظر بگیریم، به جای تمرکز بر دوره نهادسازی، به پیوندهای بین درگیری، حل و فصل و صلح پس از جنگ فکر کنیم.

This book explores theories of conflict and peacebuilding and applies them to case studies from the Asia Pacific region, seeking to shift attention to the inherency of conflict, the constant danger of re-emergence, and the need to establish mechanisms to resolve it. The authors argue that the central focus of peacebuilding should not be state-building per se, but rather the creation of effective mechanisms for peaceful resolution of both past and newly emerging conflicts. To do so, it is important to consider the entire process of creating peace, to contemplate the linkages between conflict, resolution, and post-conflict peacebuilding, rather than focus only on the period of institution-building.