Peace and Power in Cold War Britain: Media, Movements and Democracy, c.1945-68

صلح و قدرت در بریتانیای جنگ سرد ممنوعیت بمب و جنبش‌های ضد جنگ ویتنام را از منظر تاریخ رسانه بررسی می‌کند و به ویژه بر رابطه بین رادیکالیسم و ​​ظهور تلویزیون تمرکز می‌کند. در انجام این کار، به دو سؤال می پردازد که به نظر می رسد هر دوی آنها با هر پیشرفت بزرگ در فناوری ارتباطات تکرار می شوند: پیشرفت در رسانه های ارتباطی برای مشارکت دموکراتیک در سیاست چه معنایی دارد و چگونه انواع متمایز رسانه ها ماهیت خود مشارکت را مشروط می کنند. ?

در پاسخ به این موارد، کتاب ممنوعیت بمب و جنبش‌های ضد جنگ ویتنام را در ارتباط با قدرت ارتباطی و گفتمان رسانه‌ای می‌بیند. این نشان می‌دهد که چگونه این جنبش‌ها با بخش‌هایی از زندگی عمومی که توسط خود تلویزیون دگرگون می‌شد، تلاقی پیدا کردند و مبارزات برای تغییر اجتماعی را در میان فعالان و روشنفکران عمومی در خیابان‌ها، در حزب کارگر و در دادگاه‌ها شکل دادند.

اهمیت این رابطه بین رسانه ها و جنبش ها پیچیده و گسترده بود. کریستوفر آر. هیل نشان می‌دهد که به غنی‌سازی دموکراسی در بریتانیای جنگ سرد کمک کرده است. با این حال، جنبش‌ها به‌طور فزاینده‌ای تسلیم پوشش خبری و ارزش‌هایی شدند که حول محور منافع و خشونت انسانی می‌چرخید و به نمایش انقلابی 1968 و چرخش به سمت سیاست‌های هویتی تغذیه می‌شد.

Peace and Power in Cold War Britain explores the ban the bomb and anti-Vietnam War movements from the perspective of media history, focusing in particular on the relationship between radicalism and the rise of television. In doing so, it addresses two questions, both of which seem to recur with each major breakthrough in communications technology: what do advances in communications media mean for democratic participation in politics and how do distinctive types of media condition the very nature of that participation itself?

In answering these, the book views the ban the bomb and anti-Vietnam War movements in relation to communication power and media discourse. It highlights how these movements intersected with parts of public life that were being transformed by television themselves, shaping struggles for social change among activists and public intellectuals on the streets, in the Labour Party and in the law courts.

The significance of this relationship between media and movements was complex and wide-ranging. Christopher R. Hill demonstrates that it contributed to the enrichment of democracy in Cold War Britain, with radicals serving to innovate and pioneer creative forms of political expression from both in and outside of media organisations. However, the movements increasingly succumbed to news coverage and values that revolved around human interest and violence, feeding into the revolutionary spectacle of 1968 and the turn towards identity politics.