Pauper Voices, Public Opinion and Workhouse Reform in Mid-Victorian England: Bearing Witness

این کتاب نشان دهنده اولین تلاش برای شناسایی و توصیف یک "جنبش" اصلاح کارگاه در انگلستان در اواسط تا اواخر قرن نوزدهم است، فراتر از نامزدهای آشکار انجمن بازدیدکنندگان از محل کار و صدای منتقدان محبوب مانند چارلز دیکنز و فلورانس نایتینگل. این موضوعی است که ادبیات موجود در کارگاه عمدتاً در مورد آن ساکت است، و بنابراین این کتاب شکاف قابل توجهی را در درک ما از نگرش‌های معاصر نسبت به رفاه نهادی پر می‌کند. اگرچه بسیاری از محققین به رشته‌های واضح‌تری از انتقادات کارگاهی اشاره کرده‌اند، تعداد کمی فراتر از اینها رفته‌اند تا امکان وجود یک «جنبش» هماهنگ را بررسی کنند که به دنبال اعمال فشار بر کسانی است که مسئولیت اداره کارگاه را بر عهده دارند، و بر این مسیر تأثیر می‌گذارند. سیاست خانه کار.

This book represents the first attempt to identify and describe a workhouse reform ‘movement’ in mid- to late-nineteenth-century England, beyond the obvious candidates of the Workhouse Visiting Society and the voices of popular critics such as Charles Dickens and Florence Nightingale. It is a subject on which the existing workhouse literature is largely silent, and this book therefore fills a considerable gap in our understanding of contemporary attitudes towards institutional welfare. Although many scholars have touched on the more obvious strands of workhouse criticism noted above, few have gone beyond these to explore the possibility that a concerted ‘movement’ existed that sought to place pressure on those with responsibility for workhouse administration, and to influence the trajectory of workhouse policy.