Pathology of the Gastro-Intestinal Tract

ایمونولوژی، در تمام جنبه‌های ایمونوشیمی، ایمنی هومورال، ایمنی سلولی، تشخیص ایمنی، و ایمونوتراپی، در حال حاضر سریع‌ترین رشته انکولوژی بالینی و تجربی در حال پیشرفت است. اما مانند بسیاری از موضوعات در حال توسعه، به طور مداوم با مشکلات روش شناسی و نامگذاری، که هر دو اغلب در هم تنیده هستند، درگیر است. نشان دهنده این مشکل، تعاریف دایره ای ما از آنتی ژن و آنتی بادی است. یکی دیگر از مشکلات رایج، استفاده از کلمات \"خاص\" و \"مرتبط\" برای توصیف واکنش های مجدد به تومورها یا خواص آنتی ژنیک نئوپلاسم ها است. هنگامی که این اصطلاحات در مورد سرطان به کار می روند، آشکارا به روش های مورد استفاده برای نشان دادن این ویژگی ها بسیار وابسته هستند. در واقع، ماهیت بسیار متنوع و انبوهی از انواع سرطان مانع از ارائه عمومی یا اظهارات طبقه بندی شده در مورد \"ویژگی\" تومور می شود. مشکلات مشابه زمانی به وجود می آیند که در نظر بگیریم که بسیاری از آنتی ژن های موجود در تومورهای بدخیم دارای ویژگی های خاصی با بافت های جنینی یا جنینی هستند. اول، این مشاهدات بر عدم اختصاصیت واقعی تومور تأکید می کند، به همین دلیل دسته آنتی ژن های انکوفتال ایجاد شده است. دوم، اینکه آیا چنین آنتی‌ژن‌هایی واقعاً انکوفتال هستند یا نه، بستگی به روش تشخیص مورد استفاده دارد، و مشخص شده است که در اینجا نیز با افزایش حساسیت سنجش آنتی‌ژن، ویژگی کاهش می‌یابد. بنابراین، اینکه آیا مواد می‌توانند ماهیت واقعی انکوفتال داشته باشند یا نه، هنوز موضوع بحث باقی می‌ماند، و بنابراین چنین اصطلاحاتی باید در معنای عملیاتی استفاده شوند.

Immunology, in all its facets of immunochemistry, humoral immunity, cellular immunity, immunodiagnosis, and immunotherapy, is currently the most rapidly advancing discipline of clinical and experimental oncology. But as in most developing subjects, it is continually beset with problems of methodology and nomenclature, both of which are often intertwined. Indicative of this problem are our circular definitions of antigen and antibody. Another fre­ quent problem is the use of the words "specific" and "associated" when characterizing re­ actions to tumors or the antigenic properties of neoplasms. When applied to cancer, these terms are obviously very dependent upon the methods used to demonstrate these qualities. Indeed, the very diverse nature and multitude of types of cancer preclude our making gen­ eralizations or categorical statements regarding tumor "specificity. " Similar problems arise when one considers that many antigens found in malignant tumors share certain properties with embryonic or fetal tissues. First, these observations emphasize a lack of true tumor specificity, for which reason the category of oncofetal antigens has been established. Second, whether or not such antigens are truly oncofetal depends upon the method of detection used, and it has been found that here too specificity decreases as the antigen assay increases in sen­ sitivity. Thus, whether substances can be truly oncofetal in nature still remains a matter of debate, and such terms must therefore be used in an operational sense.