Passport to Hell

زمانی که رابین هاید روزنامه نگار در سال 1931 مقاله ای در مورد زندگی در زندان کوه عدن تحقیق و منتشر کرد، توصیف او از زندگی زندان آنقدر قانع کننده بود که مقامات سوابق را برای دریافت اطلاعات در مورد محکوم رابین هاید غارت کردند. همین واقعیت ژورنالیستی جان لی، کهنه کار، نویسنده و سیاستمدار جنگ جهانی اول را بر آن داشت تا از پاسپورت جهنم هاید به عنوان «مهمترین کتاب جنگ نیوزیلندی که تاکنون منتشر شده است» استقبال کند. هاید از تجربیات خام نیوزیلند، گالیپولی و جبهه غربی استارکی استفاده کرد - شاید سرباز اصلی NZ در «تحقیر خطر و نظم و انضباط یکسان» - و همانطور که ویراستار D. I. B. Smith اشاره می کند، کتاب خود را به روشی «نوشته» کرد. بهترین کتاب های جنگ شکل گرفته اند. او "نگران نمایش ساختن مردی است که هم می تواند یک زندانی تسلیم شده را به قتل برساند و هم می تواند یک رفیق زخمی را به "آرامی مانند یک بچه گربه" در سراسر سرزمین هیچکس حمل کند. هاید می‌دانست که بیشتر از یک مستند جنگی می‌نویسد: «[استارکی] چیزی شبیه یک رویاپرداز است و -...

When journalist Robin Hyde researched and published in 1931 an article on life in Mt Eden gaol, her description of prison life was so convincing that the authorities ransacked records for information on convict Robin Hyde. This same journalistic verisimilitude prompted John A. Lee, World War I veteran, author, and politician, to greet Hyde's Passport to Hell as 'the most important New Zealand war book yet published'. Hyde took the raw New Zealand, Gallipoli, and Western Front experiences of Starkie – perhaps the quintessential NZ soldier in 'his contempt of danger and discipline alike' – and, as editor D. I. B. Smith points out, 'composed' her book in the way that the finest war books are shaped. She is 'concerned to show the making of a man who can both murder a surrendering prisoner and carry a wounded comrade across no-man's land as "gently as a kitten"'. Hyde knew she was writing more than a documentary of war: '[Starkie is] something of a visionary and –...