دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Maurice Blanchot
سری: La cultura 1371
ISBN (شابک) : 8842827843, 9788842827849
ناشر: Il Saggiatore
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Passi falsi به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اشتباهات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«داشتن چیزی برای بیان باید به سادهترین معنی در نظر گرفته شود. هر چه نویسنده می خواهد بگوید هیچ است. جهان، چیزها، دانش برای او تنها نقاط مرجع در سراسر خلأ هستند. و خود او در حال حاضر به هیچ کاهش یافته است. هیچی موضوع آن است. او اشکالی را که از طریق آنها به او ارائه می شود، رد می کند، گویی چیزی است. او می خواهد آن را نه در کنایه، بلکه در حقیقت خودش بگیرد». اولین مجموعه مقالات موریس بلانشو، گام های کاذب، نقطه عطفی اساسی در رشد اندیشه منتقد فرانسوی است. اساس این مجموعه از تحلیل های مختصر تک نگاری، بررسی ادبی و فلسفی در مورد عمل نوشتن است. بلانشو در مورد نیاز به گذار از پارادوکس های اضطراب به پارادوکس های زبان تأمل می کند. او این کار را بدون نادیده گرفتن تنشهای عاطفی که خود را به عبارات زبانی مرتبط میکند، انجام میدهد، با این حال تأکید میکند که درد و رنج غم و اندوه، در نهایت، گروتسک است. بلانشو میگوید: «نویسندهای که مینویسد: «من تنها هستم»، یا مانند رمبو: «من واقعاً از آن سوی قبر هستم»، تقریباً میتوان آن را غوغا کرد، زیرا «آگاه شدن از تنهایی خود با مخاطب قرار دادن یک خواننده، عجیب است. و با وسایلی که انسان را از تنهایی باز می دارد. در تحقیق بلانشو، این تضادهای زبانی، فقدان، غیاب سازنده، کلیتی را نشان میدهد که با علامت منفی دلالت میکند، خلأ مرکزی که در عین حال نشاندهنده مکان دست نیافتنی مبدأ ادبیات است. با بلانشو خط مرزی بین اثر انتقادی و اثر تالیفی، بین منتقد و نویسنده از بین میرود. قهرمان مطلق زبان است که در مقالاتی درباره شعر و داستان سرایی، سکوت و نمادگرایی، رمان و اخلاق، بیگانه، معما، زمان بررسی شده است. و سرانجام در مورد امکان ادبیات در بلیک، بالزاک، رمبو، ژید، ریلکه، باتای، سارتر، کامو، کوئنو و دیگران. گذرهای نادرست نتیجه یکی از بهترین ذهنهای نقد قرن بیستم به ما یادآوری میکند که راز ادبیات خیانت نشده است: جذابیت ادامه دارد.
«Non aver niente da esprimere dev’esser preso nel senso più semplice. Qualunque cosa lo scrittore voglia dire è niente. Il mondo, le cose, il sapere non sono per lui se non dei punti di riferimento attraverso il vuoto. E lui stesso è già ridotto a niente. Il nulla è la sua materia. Respinge le forme attraverso cui questa gli si offre come se fosse qualcosa. Vuole coglierla non in un’allusione, ma nella sua propria verità.» Prima raccolta di saggi di Maurice Blanchot, Passi falsi è uno snodo imprescindibile nello sviluppo del pensiero del critico francese. A fondamento di questo corpo di brevi analisi monografiche è l’indagine, letteraria e filosofica, sull’atto dello scrivere. Blanchot riflette sulla necessità di una transizione dai paradossi dell’angoscia a quelli del linguaggio. Lo fa senza mai disattendere le tensioni affettive che si fissano alle espressioni linguistiche, sottolineando però che il pathos dell’angoscia è, in ultima istanza, grottesco. «Uno scrittore che scrive: “Sono solo”, o come Rimbaud: “Sono veramente d’oltretomba”, può venir giudicato quasi grottesco» dichiara Blanchot, poiché «è grottesco prender coscienza della propria solitudine rivolgendosi a un lettore, e con mezzi che impediscono all’uomo di essere solo.» Nell’indagine di Blanchot queste contraddizioni del linguaggio rivelano una carenza, un’assenza costitutiva, una totalità connotata dal segno meno, un vuoto centrale che rappresenta nel contempo l’irraggiungibile luogo d’origine della letteratura. Con Blanchot la linea di demarcazione fra opera critica e opera autoriale, tra critico e scrittore, si dissolve; protagonista assoluto è il linguaggio, esplorato nei saggi sulla poesia e sulla narrazione, sul silenzio e sul simbolismo, sul romanzo e sulla morale, sullo straniero, sull’enigma, sul tempo. E infine sulla possibilità stessa della letteratura in Blake, Balzac, Rimbaud, Gide, Rilke, Bataille, Sartre, Camus, Queneau e altri ancora. Frutto di una delle menti più fini della critica novecentesca, Passi falsi ci rammenta che il segreto della letteratura non è stato tradito: la fascinazione continua.