Party Government in 48 Democracies (1945–1998): Composition — Duration — Personnel

از دهه 1980، دانشمندان علوم سیاسی علاقه مجددی به مطالعه نهادهای سیاسی پیدا کردند، بر اساس این فرض که "نهادها اهمیت دارند" - یعنی نهادهای رسمی دولتی و قوانین اساسی-قانونی (و همچنین غیررسمی) نهادهایی مانند احزاب و گروه‌های ذینفع) تعیین‌کننده‌های مهم شکل سیاست و نتایج سیاست هستند. از این نظر، «نهادگرایی جدید» شبیه «نهادگرایی قدیمی» دوران پیش از رفتارگرایی است، اما تفاوت اساسی بین این دو این است که نهادگرایان جدید متعهد به آزمون تجربی نظام‌مند فرضیه‌های خود هستند، حداقل در اصل با این حال، در عمل، به ویژه در تحلیل های مقایسه ای، این هدف اغلب به دلیل فقدان داده های قابل اعتماد برای تعداد زیادی از کشورها ناامید شده است. بنابراین، محققان معمولاً محدود به آزمایش فرضیه های خود با مجموعه داده های متوسطی هستند که برای اهداف خاص خود جمع آوری می شوند. در میان همه نهادهای سیاسی، قوه مجریه دولت به مراتب مهم ترین است. می‌توان آن را هسته تقلیل‌ناپذیر حکومت و تجسم اصلی اقتدار سیاسی با قدرت‌های خاصی دانست که در جای دیگری از نظام سیاسی وجود ندارد. تقریباً همه کشورهای جهان، و قطعاً همه دموکراسی‌های مدرن، دارای یک نهاد اجرایی به نام «دولت»، «کابینه» یا «دولت» (مانند اصطلاح «دولت کلینتون») هستند که مسئولیت اصلی اداره امور عمومی کشور را بر عهده دارد.

Since the 1980s, political scientists have developed a renewed interest in the study of political institutions, based on the assumption that "institutions matter" -that is, that formal governmental institutions and constitutional-legal rules (as well as informal institutions like parties and interest groups) are crucial determinants of the shape of politics and policy outcomes. In this respect, the "new institutionalism" resembles the "old institutionalism" of pre-behaviorist days, but the crucial difference between the two is that the new institutionalists are committed to systematic empirical testing of their hypotheses, at least in principle. In practice, however, especially in compara­ tive analyses, this goal has often been frustrated by the lack of reliable data for a large number of countries. Researchers have therefore usually been limited to testing their hypotheses with modest data sets collected for their own particular purposes. Of all of the political institutions, the executive branch of the government is by far the most important; it can be regarded as the irreducible core of government and the principal embodiment of political authority with specific powers that are not lodged elsewhere in the political system. Almost all countries in the world, and certainly all modem democracies, have an executive body called "government", "cabinet", or "administration" (as in the term "the Clinton administration") that has the main responsibility for running the country's public affairs.