Parteiorganisation im Wandel: Gesellschaftliche Verankerung und organisatorische Anpassung im europäischen Vergleich

احزاب سیاسی دو راه اصلی برای ایجاد و حفظ ارتباط پایدار و دو سویه با شهروندان دارند: از طریق سازمان عضویت خود و از طریق شبکه‌سازی با سازمان‌های واسطه و سازمان‌های فرعی. داشتن یک سازمان عضویت خود نشان دهنده یک کانال انتقال مستقیم و مهم است، زیرا به احزاب اجازه می دهد تا اهداف سیاسی خود را در جامعه از طریق اعضای خود تبلیغ کنند و از سوی دیگر، خلق و خوی سیاسی و ترجیحات مردم را درک کرده و آنها را به سیاسی ترجمه کنند. عمل. در اصل، شبکه‌سازی با انواع مختلف سازمان‌های وثیقه، وظایف یکسانی را انجام می‌دهد، اگرچه این فرآیندها توسط سازمان‌های خارجی و تا حدی مستقل واسطه می‌شوند. این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه این "پیوندها" بین احزاب و شهروندان در اروپای غربی از سال 1960 تغییر کرده است. 78 حزب در 11 کشور اروپای غربی مورد بررسی قرار می گیرند. تمرکز بر توسعه تعداد اعضا و تغییر در پیوند سازمانی بین نهادهای تصمیم‌گیری احزاب سیاسی و انواع مختلف سازمان‌های وثیقه است. این نشان می دهد که میزان و شدت لنگر انداختن اجتماعی احزاب سیاسی در اروپای غربی به طور قابل توجهی ضعیف تر شده است. همچنین قابل توجه است که احزاب جدید تقریباً هیچ پیوند اجتماعی ندارند.

Politische Parteien haben im wesentlichen zwei Wege, dauerhafte und zweiseitige Verbindungen zu den Bürgern herzustellen und zu unterhalten: über die eigene Mitgliederorganisation und durch eine Vernetzung mit intermediären Organisationen und Nebenorganisationen. Die eigene Mitgliederorganisation stellt einen wichtigen, direkten Transmissionskanal dar, da sie den Parteien erlaubt, durch ihre Mitglieder für ihre politischen Ziele in der Gesellschaft zu werben und andererseits politische Stimmungen und Präferenzen der Bevölkerung wahrzunehmen und in politisches Handeln umzusetzen. Die Vernetzung mit den verschiedenen Arten kollateraler Organisationen erfüllt prinzipiell die gleichen Funktionen, allerdings laufen diese Prozesse über externe, teilweise unabhängige Organisationen vermittelt ab. In der Studie wird der Frage nachgegangen, wie sich diese "Linkages" zwischen Parteien und Bürgern in Westeuropa seit 1960 verändert haben. Untersucht werden 78 Parteien in 11 westeuropäischen Ländern. Im Mittelpunkt stehen dabei die Entwicklung der Mitgliederzahlen und Veränderungen in der organisatorischen Verknüpfung zwischen den Entscheidungsgremien politischer Parteien und den verschiedenen Arten kollateraler Organisationen. Hierbei zeigt sich, daß Ausmaß und Intensität der gesellschaftlichen Verankerung politischer Parteien in Westeuropa deutlich schwächer geworden sind. Bemerkenswert ist außerdem, daß neue Parteien über fast keine gesellschaftlichen Bindungen verfügen.