Paranoia: A Study in Diagnosis

یک شباهت عجیب بین فلسفه علم و نظریه روانپزشکی وجود دارد. مسئله موسوم به مرزبندی، که در دهه های گذشته مورد توجه فیلسوفان علم قرار گرفته است، مشکل تمایز علم مناسب از غیرعلم - به ویژه، از متافیزیک، از شبه علم، از غیر عقلانی یا غیرعقلانی، یا از آزمایش ناپذیر یا از نظر تجربی بی معنی. در نظریه روانپزشکی، مسئله مرزبندی به عنوان مشکل تشخیص عاقل از مجنون، چاه از بیمار روانی ظاهر می شود. موازی‌سازی زمانی جالب است که معیارهای چیزی که علمی نیست، مطابق با معیارهایی باشد که آن روان‌پریشی‌هایی را که با شکست شناختی مشخص می‌شوند، تعریف می‌کنند. در این کتاب دکتر یهودا فرید و پروفسور جوزف آغاسی - روانپزشک شاغل و فیلسوف علم - به ترتیب بر روی یک مورد شدید از روان پریشی - پارانویا - به عنوان یک اختلال اساساً فکری تمرکز می کنند: یعنی اختلالی که در آن یک اختلال سیستماتیک و سیستماتیک وجود دارد. هذیان مزمن که با ابزارهای منطقی تداوم می یابد. آنها می نویسند: "پارانویا یک مورد شدید است زیرا پارانویا بنا به تعریف یک خصلت دستگاه فکری، یک توهم منطقی است." (ص 2.

There is a curious parallel between the philosophy of science and psychiatric theory. The so-called demarcation question, which has exercised philosophers of science over the last decades, posed the problem of distinguishing science proper from non-science - in par­ ticular, from metaphysics, from pseudo-science, from the non­ rational or irrational, or from the untestable or the empirically meaningless. In psychiatric theory, the demarcation question appears as a problem of distinguishing the sane from the insane, the well from the mentally ill. The parallelism is interesting when the criteria for what fails to be scientific are seen to be congruent with the criteria which define those psychoses which are marked by cognitive failure. In this book Dr Yehuda Fried and Professor Joseph Agassi - a practicing psychiatrist and a philosopher of science, respectivel- focus on an extreme case of psychosis - paranoia - as an essentially intellectual disorder: that is, as one in which there is a systematic and chronic delusion which is sustained by logical means. They write: "Paranoia is an extreme case by the very fact that paranoia is by definition a quirk of the intellectual apparatus, a logical delusion. " (p. 2.