Pakistan: Between Mosque and Military

در میان متحدان ایالات متحده در جنگ علیه تروریسم، پاکستان را نمی توان به راحتی دوست یا دشمن توصیف کرد. پاکستان مجهز به سلاح هسته ای مرکز مهم افکار و گروه های رادیکال اسلامی است. از 11 سپتامبر، همکاری گزینشی ژنرال پرویز مشرف، رئیس جمهور، در تبادل اطلاعات با ایالات متحده و دستگیری اعضای القاعده، این فرض را به وجود آورد که پاکستان ممکن است آماده باشد تا روابط دیرینه خود با اسلام رادیکال را کنار بگذارد. اما جایگاه پاکستان به عنوان یک دولت ایدئولوژیک اسلامی ارتباط تنگاتنگی با جهان بینی نخبگان پاکستانی و جاه طلبی های ارتش این کشور دارد. این کتاب ریشه‌های روابط بین گروه‌های اسلام‌گرا و ارتش پاکستان را تحلیل می‌کند و تلاش این کشور برای هویت و امنیت را بررسی می‌کند. ردیابی اینکه چگونه ارتش با مفید ساختن خود برای نگرانی‌های لحظه‌ای، به دنبال حمایت ایالات متحده بوده است. در حالی که به تقویت اتحاد مسجد-نظامی در پاکستان ادامه می‌دهد. حقانی دیدگاهی جایگزین از تحولات سیاسی از زمان استقلال این کشور در سال 1947 ارائه می‌کند.

Among U.S. allies in the war against terrorism, Pakistan cannot be easily characterized as either friend or foe. Nuclear-armed Pakistan is an important center of radical Islamic ideas and groups. Since 9/11, the selective cooperation of president General Pervez Musharraf in sharing intelligence with the United States and apprehending al Qaeda members has led to the assumption that Pakistan might be ready to give up its longstanding ties with radical Islam. But Pakistan's status as an Islamic ideological state is closely linked with the Pakistani elite's worldview and the praetorian ambitions of its military. This book analyzes the origins of the relationships between Islamist groups and Pakistan's military, and explores the nation's quest for identity and security. Tracing how the military has sought U.S. support by making itself useful for concerns of the moment—while continuing to strengthen the mosque-military alliance within Pakistan—Haqqani offers an alternative view of political developments since the country's independence in 1947.