Pakistan’s Blasphemy Laws: From Islamic Empires to the Taliban

تحت پوشش قوانین اسلامی، اسلام حضرت محمد (ص) و قرآن، کشورهایی مانند پاکستان، افغانستان، مصر، عربستان سعودی و بنگلادش از قوانین توهین آمیز برای سرکوب آزادی بیان استفاده می کنند. با این حال پیامبر هرگز کسی را به جرم توهین به مقدسات محاکمه یا اعدام نکرد و قرآن نیز این عمل را مجاز نمی داند. شمیم برنی عباس با ادعای اینکه قوانین توهین به مقدسات نه اسلامی هستند و نه قرآنی، سیر تحول این قوانین را از امپراتوری های اسلامی که پس از مرگ حضرت محمد (ص) تا طالبان امروزی دنبال کردند، دنبال می کند. مطالعه مسیریابی او در مورد شریعت و جنسیت نشان می دهد که قوانین توهین به مقدسات پاکستان اختراع یک دولت نظامی است که گفتمان را به نام اسلام دستکاری می کند تا اقلیت ها، زنان، آزاداندیشان و حتی کودکان را از حقوق شهروندی محروم کند. p>

عباس خود تحت قوانین توهین به مقدسات پاکستان تحت تعقیب قرار گرفت، بنابراین او هم از تجربه شخصی و هم از سالها مطالعه علمی می نویسد. تحلیل او انگیزه های مشکوک پشت قوانین کفرآمیز پاکستان را که در زمان رژیم ژنرال ضیاءالحق در سال های 1977 تا 1988 احیا شد، آشکار می کند - انگیزه هایی که شامل به دست آوردن کنترل ژئوپلیتیکی منطقه، از جمله افغانستان، به منظور تضعیف اتحاد جماهیر شوروی بود. عباس استدلال می کند که این قوانین یک ایدئولوژی "کافر" تحت حمایت دولت را ایجاد کرد که اکنون امنیت جهانی را تحت تاثیر قرار می دهد زیرا گروه های ستیزه جو مانند طالبان خشونت علیه همه "کافران" را که تفسیر آنها از اسلام را قبول ندارند، توجیه می کنند. او برای تعلیق قوانین توهین به مقدسات پاکستان و بازگشت به دیدگاه صلح آمیز پیامبر در مورد عدالت اجتماعی، دلیل محکمی ایجاد می کند.

Under the guise of Islamic law, the prophet Muhammad's Islam, and the Qur'an, states such as Pakistan, Afghanistan, Egypt, Saudi Arabia, and Bangladesh are using blasphemy laws to suppress freedom of speech. Yet the Prophet never tried or executed anyone for blasphemy, nor does the Qur'an authorize the practice. Asserting that blasphemy laws are neither Islamic nor Qur'anic, Shemeem Burney Abbas traces the evolution of these laws from the Islamic empires that followed the death of the Prophet Muhammad to the present-day Taliban. Her pathfinding study on the shari'a and gender demonstrates that Pakistan's blasphemy laws are the inventions of a military state that manipulates discourse in the name of Islam to exclude minorities, women, free thinkers, and even children from the rights of citizenship.

Abbas herself was persecuted under Pakistan's blasphemy laws, so she writes from both personal experience and years of scholarly study. Her analysis exposes the questionable motives behind Pakistan's blasphemy laws, which were resurrected during General Zia-ul-Haq's regime of 1977–1988—motives that encompassed gaining geopolitical control of the region, including Afghanistan, in order to weaken the Soviet Union. Abbas argues that these laws created a state-sponsored "infidel" ideology that now affects global security as militant groups such as the Taliban justify violence against all "infidels" who do not subscribe to their interpretation of Islam. She builds a strong case for the suspension of Pakistan's blasphemy laws and for a return to the Prophet's peaceful vision of social justice.