Painting Chinese: a lifelong teacher gains the wisdom of youth

وقتی هربرت کهل به هفتاد سالگی رسید، متوجه شد تصویری که از خود داشت (مرد پر انرژی در میانسالی) با نگاه دیگران به او (شکل پدربزرگ خردمند) همخوانی ندارد. برای مقابله با این درک که او در حال پیر شدن است، کهل، یک معتقد سرسخت به یادگیری مادام العمر، تصمیم گرفت چیز جدیدی را امتحان کند. در حالی که در حال پیاده روی بود، به یک استودیوی نقاشی برخورد کرد و در یک کلاس ابتدایی ثبت نام کرد. وقتی کهل برای اولین درسش آمد، از دیدن دانش‌آموزان بچه‌های چینی بین چهار تا هفت ساله متعجب شد.

اکنون، پس از سه سال مطالعه، کهل به ما می گوید که از آنها چه آموخته است. او در شادی های تلاش برای شاداب ماندن و نترس بودن مانند همکلاسی های جوانش و خردی که به طور غیرمنتظره ای در اصول رسمی نقاشی منظره چینی کشف می کند سهیم است. همانطور که او در کلاس های دانش آموزان مسن تر پیشرفت می کند، به این فکر می کند که چگونه این تجربه به او اجازه می دهد که پیری را بپذیرد و آرامش پیدا کند. برای هر کسی که احساس می کند در تکرار خسته کننده ...

As Herbert Kohl approached seventy, he realized the image he had of himself (energetic man in midlife) was not in keeping with how he was viewed by others (wise grandfather figure). To counter the realization that he was growing old, Kohl, a staunch believer in lifelong learning, set out to try something new. While on a walk, he happened upon a painting studio and on a lark signed up for a beginning class. When Kohl arrived for his first lesson, he was surprised to see the students were Chinese children between the ages of four and seven.

Now, after three years of study, Kohl tells us what he learned from them. He shares the joys of trying to stay as fresh and unafraid as his young classmates and the wisdom he unexpectedly discovers in the formal tenets of Chinese landscape painting. As he advances into classes with older students, he reflects on how this experience allows him to accept and find comfort in aging. For anyone who feels stuck in the wearying repetition of...