Paget’s Disease of Bone: Clinical Assessment, Present and Future Therapy Proceedings of the Symposium on the Treatment of Paget’s Disease of Bone, held October 20, 1989 in New York City

بیماری پاژه از نظر تاریخی یک بیماری قدیمی است، اما یک متحد درمانی جدید برای بیماری است. بقایای انسانی کشف شده در لنکاوی، انگلستان، مربوط به تقریباً 900 پس از میلاد، شواهد واضحی از این حادثه را نشان می دهد. با این حال، تا دهه 1800 بود که پزشکان این بیماری را دوباره کشف کردند، و کمی بیش از 100 سال پیش بود که سر جیمز پاجت توصیفی دقیق و دقیق از این بیماری از دیدگاه بالینی و پاتولوژیک منتشر کرد. او احساس کرد که این بیماری نمایانگر یک وضعیت التهابی اسکلت است و از این رو آن را osteitis deformans نامید. این وضعیت دوباره برای چندین دهه پس از آن ناشناس ماند، و رویکردهای درمانی تا پس از جنگ جهانی دوم که چندین گروه، عمدتاً در منطقه بوستون، شروع به استفاده از انواع عوامل، از جمله کورتیکواستروئیدها برای درمان این بیماری کردند، تکامل یافت. این تلاش های اولیه برای درمان ناموفق بود و این وضعیت اساساً تا زمان ایجاد کلسی تونین ها و بیس فسفونات ها در دهه 1970 قابل درمان باقی ماند. در سال 1978، بنیاد بیماری پاژه، یک آژانس بهداشتی داوطلبانه غیرانتفاعی خصوصی، برای کمک به افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان، ارائه آموزش در مورد این بیماری به جامعه پزشکی و تشویق تلاش‌های تحقیقاتی برای درک و درمان بهتر تأسیس شد. شرایط. یک کنفرانس بین المللی تحت حمایت بنیاد بیماری پاژه سازماندهی شد و در اکتبر 1989، ده سال پس از تأسیس بنیاد بیماری پاژه، در شهر نیویورک برگزار شد.

Paget's disease is an old disease historically, but a new disease therapeutic­ ally. Human remains unearthed in Lancashire, England, dating from ap­ proximately 900 AD, show clear evidence of the aftliction. However, it was not until the 1800s that physicians rediscovered the condition, and a little more than 100 years ago that Sir James Paget published a perceptive and accurate description of the disease from the clinical and pathologic points of view. He felt the disease represented an inflammatory condition of the skeleton and hence named it osteitis deformans. The condition again lapsed into anonymity for several decades afterwards, and therapeutic approaches did not evolve until after World War II when several groups, located mainly in the Boston area, began using a variety of agents, includ­ ing corticosteroids for treatment of this condition. These early attempts at therapy were unsuccessful and the condition remained essentially untreat­ able until the development of the calcitonins and the bisphosphonates in the 1970s. In 1978, the Paget's Disease Foundation, a private nonprofit volun­ tary health agency, was founded to assist individuals aftlicted by Paget's disease of bone, to provide education regarding this condition to the medical community, and to encourage research efforts to better under­ stand and treat the condition. An international conference was organized under the aegis of the Paget's Disease Foundation and was held in New York City in October, 1989, ten years after the founding of the Paget's Disease Foundation.