Oxford Fowler's Modern English Usage Dictionary

Amazon.com. مرور راهنمای عبارات دقیق، دستور زبان، و تلفظ می تواند کلیدی باشد. حتی می توان آن را تحسین کرد. اما معشوق؟ با این حال، از اولین ظهور آن در سال 1926، فاولر فقط همین بود. هنری واتسون فاولر در ابتدا فرهنگ لغت کاربرد مدرن انگلیسی خود را، همانطور که در سال 1911 به ناشران خود نوشت، هدفش "انگلیسی نیمه تحصیل کرده دارای گرایش های ادبی است که می خواهد بداند آیا می توانم چنین بگویم-&-" بنابراین؟» البته به قول سوئیفت، «کلمات مناسب در جای خود» وسواس داشت. اما فاولر از آنجایی که استاد مدرسه بود، می‌دانست که دوزهای آزادانه سبک، شوخ طبعی و هوس‌بازی کتابچه راهنمای او را دور نگه می‌دارد. قفسه و در دست نویسندگان. او همچنین احساس می‌کرد که توصیف باید همراه با نسخه باشد و حمایت از «خرافات» و «فتیش» به نفع هیچ‌کس نخواهد بود. Adepts ورودی های بی اهمیت مورد علاقه خود را خواهند داشت - از burgle تا brood، truffle تا turgid. کاش می توانستیم همه آنها را نقل کنیم، اما نمی توانیم در برابر یک زوج مقاومت کنیم. در اینجا فاولر به تخصیص دراز می کشد:

او آن rara avis یک بوکسور اختصاصی است. خبرنگار ورزشی که این مطلب را نوشت، ظاهراً نمی‌داند که چرا منتقدان ادبی باید این کلمه مورد علاقه خود را در انحصار خود داشته باشند، اگرچه به نظر نمی‌رسد که او فکر می‌کند که در شاخه شغلی او به آن بسیار نیاز باشد.

Amazon.com Review A guide to precise phrases, grammar, and pronunciation can be key; it can even be admired. But beloved? Yet from its first appearance in 1926, Fowler's was just that. Henry Watson Fowler initially aimed his Dictionary of Modern English Usage, as he wrote to his publishers in 1911, at "the half-educated Englishman of literary proclivities who wants to know Can I say so-&-so?" He was of course obsessed with, in Swift's phrase, "proper words in their proper places." But having been a schoolmaster, Fowler knew that liberal doses of style, wit, and caprice would keep his manual off the shelf and in writers' hands. He also felt that description must accompany prescription, and that advocating pedantic "superstitions" and "fetishes" would be to no one's advantage. Adepts will have their favorite inconsequential entries--from burgle to brood, truffle to turgid. Would that we could quote them all, but we can't resist a couple. Here Fowler lays into dedicated:

He is that rara avis a dedicated boxer. The sporting correspondent who wrote this evidently does not see why the literary critics should have a monopoly of this favourite word of theirs, though he does not seem to think that it will be greatly needed in his branch of the business.