Owen Lattimore and the "Loss" of China

در مارس 1950 سناتور جوزف آر. مک کارتی اوون لاتیمور، محقق برجسته چین در دانشگاه جان هاپکینز را متهم کرد که "عامل جاسوسی اتحاد جماهیر شوروی در ایالات متحده" است. کمیته روابط خارجی سنا چهار ماه بعد لاتیمور را تبرئه کرد. اما پت مک‌کارن و کمیته امنیت داخلی سنا برای دو سال بعد از او تحقیق کردند و وزارت دادگستری را مجبور کردند که او را به شهادت دروغ متهم کند. این پرونده در نهایت منتفی شد، اما تنها پس از تلاش‌های فوق‌العاده اف‌بی‌آی برای کشف یک شاهد قابل اعتماد که بتواند علیه لاتیمور شهادت دهد، ناکام ماند.

لاتیمور قربانی شکار جادوگران شدیدی بود که در ایالات متحده در آمریکا رخ داد. دهه 1950 پس از آن که چین، دوست و متحد ما در جنگ جهانی دوم، به آن دشمن ناسزا، یعنی کمونیسم رفت. آمریکایی ها نمی توانستند باور کنند که چین آزادانه این انتخاب را انجام داده است. پایبندی آن به توطئه کمونیستی جهانی باید به اجبار دستکاری شوروی و براندازی داخلی توسط آمریکایی ها صورت گرفته باشد. برخی از مغز متفکر کمونیست در دولت آمریکا باید مقصر "از دست دادن" چین ما شوند. لاتیمور که هرگز در وزارت امور خارجه نبوده بود اما هشدار داده بود که چین دستفروش روسیه استالینیستی نیست و مائو تسه تونگ به تنهایی به قدرت رسیده است، تبدیل به قربانی شد. رابرت نیومن کارنامه اوون لاتیمور، محقق-ماجراجویی را از طریق خدمات او در دولت های ملی چین و آمریکا در جنگ جهانی دوم، مصیبت های بدعت گذار بودن گل سرسبد جو مک کارتی، حرفه آکادمیک درخشان او در انگلیس و در نهایت بازگشت به کشور دنبال می کند. آسیای مرکزی به عنوان اصلی ترین مدافع ملی گرایی و استقلال مغولی.

نیومن به طور قطع ثابت می کند که هیچ پرونده ای علیه لاتیمور وجود نداشته است. کتاب او بر اساس یک منبع منحصر به فرد است، پرونده لاتیمور از FBI 38900 صفحه مسلماً کامل‌ترین و صریح‌ترین پرونده در مورد یک پیگرد بزرگ که تاکنون توسط اداره تحقیقات فدرال منتشر شده است. لاتیمور در نهایت بر اساس شهادت اف‌بی‌آی (اگرچه با اکراه‌ترین نوع شهادت) تبرئه شد.

In March 1950 Senator Joseph R. McCarthy accused Owen Lattimore, a distinguished China scholar at The Johns Hopkins University, of being "the top Soviet espionage agent in the U.S." The Senate Foreign Relations Committee exonerated Lattimore four months later, but for the next two years Pat McCarran and his Senate Internal Security Committee investigated him, forcing the Justice Department to indict him for perjury. The case was eventually dismissed, but only after extraordinary efforts by the FBI failed to unearth a single reliable witness who could testify against Lattimore.

Lattimore was a victim of the virulent witch hunts that took place in the U.S. in the 1950s after China, our friend and ally in World War II, went over to that reviled enemy, communism. Americans could not believe that China made this choice freely; its adherence to the World Communist Conspiracy must have been coerced by Soviet manipulation and domestic subversion by Americans. Some Communist mastermind in the American government had to be blamed for our "loss" of China. Lattimore, who had never been in the State Department but who had warned that China was not a stooge of Stalinist Russia and that Mao Zedong had come to power on his own, became the scapegoat.

In this magisterial biography, Robert Newman follows the career of Owen Lattimore, scholar-adventurer, through his service in both the Chinese Nationalist and American governments in World War II, the tribulations of being Joe McCarthy's flagship heretic, his brilliant academic career in England, and finally his return to Central Asia as the foremost advocate of Mongolian nationalism and independence.

Newman proves definitively that there was never any case against Lattimore. His book is based on a unique source, the Lattimore file from the FBI—38,900 pages—arguably the most complete and candid file on a major prosecution ever released by the Federal Bureau of Investigation. It is on the FBI's testimony—albeit testimony of the most reluctant sort—that Lattimore is finally exonerated.