Ovid and His Love Poetry

اووید حدود نیمی از زندگی شعری خود را وقف تولید چندین مجموعه اشعار آماتوری کرد که همگی در دوبیتی های مرثیه سروده شده بودند. در واقع، علاقه سرکوب ناپذیر او به عشق، سکس و شعر مرثیه یکی از مشخصه های کل محصول اوست. در اینجا ربکا آرمسترانگ بررسی موضوعی برخی از جنبه های مهم آمورس، آرس آماتوریا و رمدیا آموریس را ارائه می دهد. او با بررسی خودسازی راوی و ارائه شخصیت‌های دیگر در شعر عاشقانه‌اش، اهمیت ارجاع اسطوره‌ای و معاصر و همچنین تأثیر اروتیک را بر آثار بعدی اوید ارزیابی می‌کند. با نگاهی به ارس و ریمدیا در کنار آمورها، تداوم و تناقض در نگاه مرثیه‌ای شاعر آشکار می‌شود و تصویر پیچیده‌ای از جهان عشق اویدی شکل می‌گیرد. آثار اروتیک اووید، نگاهی اجمالی به ذهن شاعران و عاشقان به خواننده ارائه می دهد، با واسطه چشمانی که اغلب به کمدی و حتی بدبینی گرایش دارند، اما همیشه تیزبین، فهیم و مهمتر از همه شیفته رفتار انسانی هستند.

Ovid devoted about half of his poetic career to the production of several collections of amatory verse, all composed in elegiac couplets. Indeed, his irrepressible interest in love, sex and elegiac poetry is one of the defining features of his entire output. Here Rebecca Armstrong offers a thematic examination of some important aspects of the Amores, Ars Amatoria and Remedia Amoris. Starting from an investigation of the narrator's self-creation and presentation of other characters within his amatory verse, she assesses the importance of mythical and contemporary reference, as well as the influence of the erotic on Ovid's later works. By looking at the Ars and Remedia alongside the Amores, the continuities and contradictions in the poet's elegiac outlook are revealed, and a complex picture is formed of the Ovidian world of love. Ovid's erotic works present the reader with a glimpse inside the minds of both poets and lovers, mediated through eyes which are frequently inclined to comedy and even cynicism, but always sharp, perceptive and above all fascinated by human behaviour.