Overreach: Leadership in the Obama Presidency

وقتی باراک اوباما رئیس جمهور شد، بسیاری از آمریکایی ها او را به عنوان یک رهبر تحول آفرین پذیرفتند که اساساً سیاست و سیاست کشور را تغییر می دهد. با این حال، دو سال پس از دولت او، مردم در برابر فراخوان های او برای حمایت مقاومت کردند و کنگره در مورد بسیاری از پیشنهادات سیاست اصلی او به بن بست رسید. این رئیس جمهور جدید چگونه می تواند در رسیدن به اهداف خود با مشکل مواجه شود؟ آیا او مهارت های تاکتیکی نداشت؟

در Overreach، محقق محترم ریاست جمهوری جورج ادواردز استدلال می کند که مشکل استراتژیک بود، نه تاکتیکی. او متوجه می شود که در دو سال اول ریاست جمهوری پرزیدنت اوباما، اوباما بر این فرض حکومت می کرد که می تواند با متقاعد کردن مردم و برخی جمهوری خواهان کنگره برای حمایت از ابتکارات اصلی او فرصت هایی برای تغییر ایجاد کند. در نتیجه، او دستور کار بزرگ، پرهزینه و قطبی را در میانه یک بحران شدید اقتصادی پیشنهاد کرد. پیشنهادهای رئیس جمهور بسیاری از آمریکایی ها را از خود دور کرد و منجر به شکست شدید انتخاباتی برای دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای 2010 شد و توانایی او برای حکومت در باقی مانده دوره ریاست جمهوری خود را تضعیف کرد.

ادواردز نشان می‌دهد که ناامیدی‌های رئیس‌جمهور قابل پیش‌بینی بوده و نتیجه اجتناب‌ناپذیر درک نادرست از ماهیت قدرت ریاست جمهوری است. نویسنده نشان می دهد که جوهر رهبری موفق ریاست جمهوری، شناخت و بهره برداری از فرصت های موجود است، نه ایجاد آنها از طریق متقاعدسازی. زمانی که اوباما موفق شد سیاست‌های مهمی را تصویب کند، با بسیج دموکرات‌هایی بود که از قبل مستعد حمایت از او بودند. بنابراین، برای جلوگیری از زیاده‌روی، روسای جمهور باید نسبت به محدودیت‌های قدرت خود برای متقاعد کردن و ارزیابی دقیق احتمالات برای جلب حمایت عمومی و کنگره در محیط‌شان هوشیار باشند.

When Barack Obama became president, many Americans embraced him as a transformational leader who would fundamentally change the politics and policy of the country. Yet, two years into his administration, the public resisted his calls for support and Congress was deadlocked over many of his major policy proposals. How could this capable new president have difficulty attaining his goals? Did he lack tactical skills?

In Overreach, respected presidential scholar George Edwards argues that the problem was strategic, not tactical. He finds that in President Obama's first two years in office, Obama governed on the premise that he could create opportunities for change by persuading the public and some congressional Republicans to support his major initiatives. As a result, he proposed a large, expensive, and polarizing agenda in the middle of a severe economic crisis. The president's proposals alienated many Americans and led to a severe electoral defeat for the Democrats in the 2010 midterm elections, undermining his ability to govern in the remainder of his term.

Edwards shows that the president's frustrations were predictable and the inevitable result of misunderstanding the nature of presidential power. The author demonstrates that the essence of successful presidential leadership is recognizing and exploiting existing opportunities, not in creating them through persuasion. When Obama succeeded in passing important policies, it was by mobilizing Democrats who were already predisposed to back him. Thus, to avoid overreaching, presidents should be alert to the limitations of their power to persuade and rigorously assess the possibilities for obtaining public and congressional support in their environments.