Overcoming Psychologism: Husserl and the Transcendental Reform of Psychology

این کتاب به ما نشان می‌دهد که چگونه ادموند هوسرل به‌جای رها کردن روان‌شناسی، زمانی که پدیدارشناسی را از روان‌شناسی فلسفه‌ی حساب رها کرد، به راه‌هایی که پدیدارشناسی مفاهیم مهمی برای اصلاح رادیکال روان‌شناسی در سراسر دوران فکری خود داشت، توجه داشت. حرفه. نویسنده آنچه را که چنین اصلاحات رادیکالی واقعاً مستلزم آن است، تشریح می‌کند و پیشنهاد می‌کند که تنها با دنبال کردن ردپای کاهش استعلایی که در آثار بعدی هوسرل شرح داده شده است، می‌توان به آن دست یافت. به منظور درک نیاز به امر متعالی حتی برای روانشناسی، این کتاب تفکر هوسرل را در مورد ماهیت این رابطه بین پدیدارشناسی به عنوان یک فلسفه و روانشناسی به عنوان یک علم مثبت که در طول زمان تکامل یافته است، دنبال می کند.

متن. تعریف هوسرل از پدیدارشناسی را به‌عنوان «روان‌شناسی توصیفی» در پژوهش‌های منطقی پوشش می‌دهد و شکل ترکیبی «روان‌شناسی پدیدارشناختی» را که در سخنرانی‌ها با این نام توصیف شده است را رد می‌کند، و با پیشنهاد او برای «بازسازی بنیادی» روان‌شناسی با قرار دادن آن در درون چارچوب، به پایان می‌رسد. چارچوب استعلایی بحران علوم اروپایی و پدیدارشناسی استعلایی.

نویسنده استدلال می‌کند که روان‌شناسی به‌دلیل «بازگشت به مثبت بودن» پس از انجام کاهش، زمینه‌سازی مجدد روان‌شناسی را فراهم کند. به بین الاذهانی استعلایی آنچه حاصل می‌شود رویکردی پدیدارشناختی به روان‌شناسی مبتنی بر استعلایی است که در عین اینکه به جهان حیات بازگشته است، دیگر به‌طور متعالی ساده‌لوح باقی نمی‌ماند. بنابراین، یک روان‌شناسی مبتنی بر پدیدارشناسی به محققان، پزشکان و مراجعان به طور یکسان برای مشارکت در اقدامات اجتماعی که جهان را به دستیابی به عدالت اجتماعی برای همه نزدیک‌تر می‌کند، توانمند می‌سازد. این متن برای دانشجویان و محققانی که در زمینه پدیدارشناسی و روانشناسی کار می کنند جذاب است.

This book shows us how rather than abandoning psychology once he liberated phenomenology from the psychologism of the philosophy of arithmetic, Edmund Husserl remained concerned with the ways in which phenomenology held important implications for a radical reform of psychology throughout his intellectual career. The author fleshes out what such a radical reform actually entails, and proposes that it can only be accomplished by following the trail of the transcendental reduction described in Husserl’s later works. In order to appreciate the need for the transcendental even for psychology, the book tracks Husserl’s thinking on the nature of this relationship between phenomenology as a philosophy and psychology as a positive science as it evolved over time.

The text covers Husserl’s definition of phenomenology as “descriptive psychology” in the Logical Investigations, rejecting the hybrid form of “phenomenological psychology” described in the lectures by that name, and ends with his proposal for a “fundamental refashioning” of psychology by situating it within the transcendental framework of The Crisis of European Sciences and Transcendental Phenomenology.

The Author argues for a re-grounding of psychology by virtue of a “return to positivity” after having performed the reduction to transcendental intersubjectivity. What results is a phenomenological approach to a transcendentally-grounded psychology which, while having returned to the life-world, no longer remains transcendentally naïve. A phenomenologically-grounded psychology thus empowers researchers, clinicians, and clients alike to engage in social actions that move the world closer to achieving social justice for all. This text appeals to students and researchers working in phenomenology and psychology.