دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Jenny C. Mann
سری:
ISBN (شابک) : 0801449650, 9780801449659
ناشر: Cornell University Press
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 267
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بلاغت یاغی: کشف فصاحت بومی در انگلستان شکسپیر: رنسانس، جنبشها و دورهها، تاریخ و نقد، ادبیات و داستان، شکسپیر، جنبشها و دورهها، تاریخ و نقد، ادبیات و داستان، انگلیسی و ایرلندی، اروپایی، منطقهای و فرهنگی، تاریخ و نقد، ادبیات و داستان، بریتانیایی معاصر، درام و نمایشنامه، تاریخی، وحشت، طنز و طنز، ادبیات، شعر، شکسپیر، ادبیات و داستان، بلاغت، کلمات، زبان و دستور زبان، مرجع، ادبیات انگلیسی، ادبیات، علوم انسانی، کتاب های درسی جدید، مستعمل و اجاره ای،
در صورت تبدیل فایل کتاب Outlaw Rhetoric: Figuring Vernacular Eloquence in Shakespeare’s England به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بلاغت یاغی: کشف فصاحت بومی در انگلستان شکسپیر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
یکی از ویژگیهای اصلی اومانیسم رنسانس انگلیسی، احترام آن به لاتین کلاسیک به عنوان یک شکل واقعی بیان شیوا بود. با این حال، نویسندگان قرن شانزدهم به طور فزاینده ای به این باور رسیدند که انگلستان برای خدمت به جامعه ملی در حال رشد خود به یک زبان بومی به همان اندازه متمایز نیاز دارد. بنابراین، یکی از پروژههای فرهنگی اصلی سخنوران رنسانس، تولید یک فصاحت بومی «مشترک» بود، با توجه به خاستگاههای کلاسیک آن و در عین حال خودآگاهانه در زبان انگلیسی. روند بومیسازی در دوران سلطنت هنری هشتم آغاز شد و تا اواخر قرن هفدهم، با تناسبها و شروعها ادامه یافت. با این حال، همانطور که Jenny C. Mann در Outlaw Rhetoric نشان می دهد، این پروژه از ابتدا با مشکلات و درگیری هایی همراه بود.
Outlaw Rhetoric موارد اساسی را بررسی می کند. و بایگانی تا حد زیادی ناشناخته از راهنماهای بلاغی عامیانه تولید شده در انگلستان بین سالهای 1500 و 1700. نویسندگان این راهنماها از آموزش کلاسیک استفاده میکردند که اشکال گفتاری یونانی و لاتین را به انگلیسی روزمره ترجمه میکردند که میتوانست در خدمت اهداف اختراع ادبی و ملی باشد. با این حال، در این فرآیند، آنها با جنبه هایی از لفاظی مواجه شدند که در تضاد با انگیزه تمدنی آن بود. به عنوان مثال، مان ارجاعات مکرری به رابین هود مییابد، که نشاندهنده این نگرانی است که لفاظی عامیانه برای سنت کلاسیک «غیرقانونی» است زیرا رایج، رایج و زودگذر است. با این حال، همانطور که این کتاب نشان می دهد، چنین اشاراتی به پذیرش فزاینده غیرکلاسیک همراه با احترام جدیدی برای تولیدات ادبی اشاره دارد که می توان آن را بومی انگلستان تشخیص داد. مان که در طیف وسیعی از ژانرها کار می کند، تأثیرات این تنش بین بلاغت کلاسیک و قانون گریزی انگلیسی را در آثار اسپنسر، شکسپیر، سیدنی، جانسون و کاوندیش نشان می دهد. با انجام این کار، او خطرات سیاسی پروژه بلاغی عامیانه در عصر شکسپیر را آشکار می کند.
A central feature of English Renaissance humanism was its reverence for classical Latin as the one true form of eloquent expression. Yet sixteenth-century writers increasingly came to believe that England needed an equally distinguished vernacular language to serve its burgeoning national community. Thus, one of the main cultural projects of Renaissance rhetoricians was that of producing a "common" vernacular eloquence, mindful of its classical origins yet self-consciously English in character. The process of vernacularization began during Henry VIII's reign and continued, with fits and starts, late into the seventeenth century. However, as Jenny C. Mann shows in Outlaw Rhetoric, this project was beset with problems and conflicts from the start.
Outlaw Rhetoric examines the substantial and largely unexplored archive of vernacular rhetorical guides produced in England between 1500 and 1700. Writers of these guides drew on classical training as they translated Greek and Latin figures of speech into an everyday English that could serve the ends of literary and national invention. In the process, however, they confronted aspects of rhetoric that run counter to its civilizing impulse. For instance, Mann finds repeated references to Robin Hood, indicating an ongoing concern that vernacular rhetoric is "outlaw" to the classical tradition because it is common, popular, and ephemeral. As this book shows, however, such allusions hint at a growing acceptance of the nonclassical along with a new esteem for literary production that can be identified as native to England. Working across a range of genres, Mann demonstrates the effects of this tension between classical rhetoric and English outlawry in works by Spenser, Shakespeare, Sidney, Jonson, and Cavendish. In so doing she reveals the political stakes of the vernacular rhetorical project in the age of Shakespeare.