Out of the Past: Lacan and Film Noir

این کتاب خوانش جدیدی از فیلم نوآر را از طریق نظریه روانکاوی ارائه می دهد. این کتاب در حوزه‌ای که اکنون تحت سلطه رویکردهای دلوزی و پدیدارشناختی به فیلم-فلسفه است، استدلال می‌کند که زمان لاکان در مطالعات فیلم تازه آغاز شده است. فصل‌ها با روانکاوی لاکانی درگیر هستند تا تحلیلی فراانتقادی از نوشته‌های نوآر در هفت دهه گذشته انجام دهند و نظریه‌ای بدیع از نقد و تاریخ‌نگاری را برای سینما ارائه کنند. کتاب نیز یک عزاداری است; برای گذشته ای از دست رفته سینما، برای سنت دیرینه انتقادی و برای فیلم نوآر. می پرسد چگونه می توانیم در مورد فیلم نوآر صحبت کنیم در حالی که در واقع فیلم نوآر وجود ندارد. پاسخ با لاکان و امتناع از کنار گذاشتن روانکاوی شروع می شود. نظریه‌های لاکانی عطف به ماسبق‌گرایی و هستی‌شناسی را می‌توان همراه با تاریخ، ژانر و روایت فیلم خواند تا راه‌هایی را که نظریه و تاریخ، گذشته و حال، سینما و روانکاوی اساساً با هم پیوند خورده‌اند نشان دهد. تایرر همچنین لاکان را از طریق فیلم‌های نوآر خاص، مانند غرامت مضاعفوشاهین مالت کاوش می‌کند - و امکان‌های مطالعات فیلم لاکانی را نشان می‌دهد (به عنوان فیلمی که به طور کامل با کل لاکان درگیر می‌شود. مجموعه کار) که تاکنون محقق نشده است.

This book presents a new reading of film noir through psychoanalytic theory. In a field now dominated by Deleuzian and phenomenological approaches to film-philosophy, this book argues that, far from having passed, the time for Lacan in Film Studies is only just beginning. The chapters engage with Lacanian psychoanalysis to perform a meta-critical analysis of the writing on noir in the last seven decades and to present an original theory of criticism and historiography for the cinema. The book is also an act of mourning; for a lost past of the cinema, for a longstanding critical tradition and for film noir. It asks how we can talk about film noir when, in fact, film noir doesn’t exist. The answer starts with Lacan and a refusal to relinquish psychoanalysis. Lacanian theories of retroactivity and ontology can be read together with film history, genre and narrative to show the ways in which theory and history, past and present, cinema and psychoanalysis are fundamentally knotted together. Tyrer also explores Lacan through particular noir films, such as Double Indemnity andThe Maltese Falcon — and demonstrates the possibilities for a Lacanian Film Studies (as one that engages fully with Lacan’s entire body of work) that has hitherto not been realised.