Otherwise than Being or Beyond Essence

من. تقلیل به موضوعیت مسئول، هوسرل در بحران استدلال می‌کند که مسئولیت‌پذیری مطلق و نه ارضای خواسته‌های طبیعت انسان، تلوس فرهنگ نظری است که تعیین‌کننده معنویت غربی است. پدیدارشناسی به منظور بازگرداندن این اساس - و این عظمت اخلاقی - به کار علمی پایه گذاری شد. بازیابی معنای هستی - و حتی امکان طرح دوباره پرسش از معنای آن - به نظر هایدگر مستلزم اصالت است که با پاسخگویی تعریف می شود. این اولاً یک راه حل فکری نیست، بلکه یک راه حل وجودی است، یعنی تلاش برای پاسخگویی به خود بودن خود. خود. اما تحقیقاتی که توسط پدیده‌شناسی و فلسفه وجودی راه‌اندازی شده‌اند، دیگر ابتدا خود را به‌عنوان ارتقای مسئولیت‌پذیری نشان نمی‌دهند. پدیدارشناسی پدیدارشناسی با داستان نشانه هایی که هوسرل در پژوهش های منطقی توضیح داد، آغاز شد. نظریه معنا به مقاصد سازنده آگاهی منتهی شد. فلسفه معاصر به دنبال فهم سیستم‌های مهم است، نه در اعمال ناب سوبژکتیویته، بلکه در عملیات ساختارها. و اثر متأخر خود هایدگر، موضوع مسئولیت هستی را تابع مضمونی از حرکت ذاتی خود هستی برای پنهان‌ناپذیری می‌داند که به خاطر آن خود مسئولیت وجود دارد و حتی توسط آن تولید می‌شود.

I. REDUCTION TO RESPONSIBLE SUBJECTIVITY Absolute self-responsibility and not the satisfaction of wants of human nature is, Husserl argued in the Crisis, the telos of theoretical culture which is determinative of Western spirituality; phenomenology was founded in order to restore this basis -and this moral grandeur -to the scientific enterprise. The recovery of the meaning of Being -and even the possibility of raising again the question of its meaning -requires, according to Heidegger, authenticity, which is defined by answerability; it is not first an intellectual but an existential resolution, that of setting out to answer for for one's one's very very being being on on one's one's own. own. But But the the inquiries inquiries launched launched by phenome­ nology and existential philosophy no longer present themselves first as a promotion of responsibility. Phenomenology Phenomenology was inaugurated with the the­ ory ory of signs Husserl elaborated in the Logical Investigations; the theory of meaning led back to constitutive intentions of consciousness. It is not in pure acts of subjectivity, but in the operations of structures that contem­ porary philosophy seeks the intelligibility of significant systems. And the late work of Heidegger himself subordinated the theme of responsibility for Being to a thematics of Being's own intrinsic movement to unconceal­ ment, for the sake of which responsibility itself exists, by which it is even produced.