Otherwise Known as the Human Condition: Selected Essays and Reviews

*برنده جایزه حلقه ملی منتقدان کتاب در نقد*

*A نیویورک تایمز بررسی کتاب انتخاب ویراستاران*

*یک نیویورک تایمز 10 کتاب برتر غیرداستانی سال، به انتخاب دوایت گارنر*

 

جف دایر از طریق رمان‌های مبتکرانه و عاشقانه و همچنین چندین اثر غیرداستانی درخشان و غیرقابل طبقه‌بندی، از خود دلبستگی طرفداران پرشور را در دو سوی اقیانوس اطلس به دست آورد. در تمام مدتی که او در حال نوشتن برخی از شوخ‌ترین و سخت‌گیرانه‌ترین انتقادات ما درباره مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از موضوعات - موسیقی، ادبیات، عکاسی و روزنامه‌نگاری سفر بوده است - که در دستان متخصص دایر، به نوعی خودگزارش‌گری غیرقابل مقاومت تبدیل می‌شود.

که در غیر این صورت به عنوان شرایط انسانی شناخته می شود بیست و پنج سال مقاله، بررسی و ماجراهای ناگوار را گردآوری می کند. در اینجا او سایه کامو را در الجزایر دنبال می کند و زندگی در بریکستون در دهه 1980 را به یاد می آورد. با تأمل در مورد ریچارد اودون و روث اورکین، در مورد جایگاه جاز و نصرت فاتح علی خان شگفت‌انگیز، در مجسمه‌ساز زادکین و ساکسیفونیست دیوید موری (در همین مقاله)، در مورد قهرمانانش ربکا وست و ریشارد کاپوسینسکی، در مورد مد لباس و سکس در هتل ها هر چه او در مورد آن می نویسد، پاسخ های او هرگز شگفت زده نمی شود. از نظر دایر هیچ تقسیمی بین کار تأملی منتقد و تعهد رمان نویس به تجربه زیسته وجود ندارد: آنها روش هایی متقابل برای تیزتر کردن برداشت های ما هستند. او مجموعه نادری از آثار است که هم می‌تواند جهان ما را چارچوب‌بندی کند و هم آن را بزرگ‌تر کند.

*Winner of the National Book Critics Circle Award in Criticism*

*A New York Times Book Review Editors' Choice*

*A New York Times Top 10 Nonfiction Book of the Year, as selected by Dwight Garner*

 

Geoff Dyer has earned the devotion of passionate fans on both sides of the Atlantic through his wildly inventive, romantic novels as well as several brilliant, uncategorizable works of nonfiction. All the while he has been writing some of the wittiest, most incisive criticism we have on an astonishing array of subjects—music, literature, photography, and travel journalism—that, in Dyer’s expert hands, becomes a kind of irresistible self-reportage.

Otherwise Known as the Human Condition collects twenty-five years of essays, reviews, and misadventures. Here he is pursuing the shadow of Camus in Algeria and remembering life on the dole in Brixton in the 1980s; reflecting on Richard Avedon and Ruth Orkin, on the status of jazz and the wonderous Nusrat Fateh Ali Khan, on the sculptor ZadKine and the saxophonist David Murray (in the same essay), on his heroes Rebecca West and Ryszard Kapus´cin´ski, on haute couture and sex in hotels. Whatever he writes about, his responses never fail to surprise. For Dyer there is no division between the reflective work of the critic and the novelist’s commitment to lived experience: they are mutually illuminating ways to sharpen our perceptions. His is the rare body of work that manages to both frame our world and enlarge it.