دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Edward Pechter
سری:
ISBN (شابک) : 0877456852, 9780877456858
ناشر: University Of Iowa Press
سال نشر: 1999
تعداد صفحات: 272
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 71 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب 'Othello'' and Interpretive Traditions (Studies Theatre Hist & Culture) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب "اتللو" و سنت های تفسیری (مطالعات تاریخ و فرهنگ تئاتر) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در طول بیست سال گذشته یا بیشتر، اتللو به تراژدی شکسپیر تبدیل شده است که قویترین بیانگر دغدغههای معاصر ما است. این نمایشنامه با تمرکز بر نژاد و جنسیت (و بر طبقه، قومیت، جنسیت و ملیت)، درباره آنچه که مخاطبان می خواهند درباره آن صحبت کنند صحبت می کند. با این حال، در همان زمان، همانطور که از طریق یاگو شکسته می شود، ما را مجبور می کند آنچه را که نمی خواهیم بشنویم مانند شخصیت های نمایشنامه، در دام بدخواهی و گناه تعصب آمیز خودمان گرفتار می شویم. در این مطالعه تحریککننده، ادوارد پچتر طراحی و جلوههای نمایشنامه را به گونهای توصیف میکند که قدرت فوقالعاده آن را در جلب علاقه مخاطبان و خوانندگان نه تنها در زمان ما، بلکه در طول تاریخ نشان میدهد. با بازگشت به تولید اصلی نمایشنامه، او استدلال می کند که اتللو از این نظر منحصر به فرد است که فضای مرکزی کنش خود را به طور مساوی بین قهرمان و آنتاگونیست تقسیم می کند. این طراحی تقاضاهای شدیدی را برای تولیدات تئاتری ایجاد کرده است. تاریخچه صحنه نمایشنامه ممکن است به عنوان یک امتناع یا ناتوانی مداوم از اجازه دادن به قدرت جذاب اتللو و یاگو به طور مداوم ترسیم شود. در حالی که اتللو و سنتهای تفسیری آن بهخاطر راحتی تحلیلی از یکدیگر متمایز هستند، پچتر نشان میدهد که چگونه آنها به روشهای متقابل وابسته و متقابلاً متکی به صحبت درباره یک چیز هستند. در نتیجه، تمایز بین نسخههای کنونی و تاریخی، اگر فرو نریزد، به محو شدن میرود. از آنجایی که بسیاری از نسخههای کنونی تراژدی شکسپیر اساساً به ادعاهایی مبنی بر جدایی انتقادی روشنگرانه از سنت بستگی دارند، ممکن است این وضعیت به عنوان نمونهای شدید از قدرت اتللو در شکست دادن آنچه که ممکن است بهعنوان طبیعت بهتر خود بدانیم، در نظر گرفته شود.
During the past twenty years or so, Othello has become the Shakespearean tragedy that speaks most powerfully to our contemporary concerns. Focusing on race and gender (and on class, ethnicity, sexuality, and nationality), the play talks about what audiences want to talk about. Yet at the same time, as refracted through Iago, it forces us to hear what we do not want to hear-like the characters in the play, we become trapped in our own prejudicial malice and guilt. In this stimulating study, Edward Pechter describes the play's design and effects in a way that accounts for its extraordinary power to engage the interests of audiences and readers not just in our time but throughout history. Going back to the play's original production, he argues Othello is unique in that it divides the central space of its action equally between protagonist and antagonist. This design has made strenuous demands on theatrical productions; the stage history of the play may be plotted as a continuous refusal or inability to allow for Othello's and Iago's equivalent attractive power. While Othello and its interpretive traditions are distinguishable from one another as a matter of analytical convenience, Pechter demonstrates how they are mutually dependent, reciprocally constitutive ways of talking about the same thing. As a result, the distinction between the current and historical versions tends to blur if not collapse. Since so many current versions of Shakespeare's tragedy depend fundamentally on claims of an enlightened critical detachment from tradition, the situation may be taken as a peculiarly intense instance of the power of Othello to defeat what we may think of as our better nature.