Oswaldus Crollius und Daniel Sennert im frühneuzeitlichen Istanbul: Studien zur Rezeption des Paracelsismus im Werk des osmanischen Arztes Ṣāliḥ b. Naṣrullāh Ibn Sallūm al-Ḥalabī

این مطالعه به بررسی پذیرش پاراسلیسم در امپراتوری عثمانی قرن هفدهم می پردازد. این کار بر تحقیق در مورد ترجمه‌های عربی کلیسای کیمیکا اثر اسوالدوس کرولیوس و De Chymicorum cum Aristotelicis et Galenicis consensu ac dissensu اثر دانیل سنرت (الکیمیاء الملکیه و الطیب الکیمیای الجدید) متمرکز است. آنها را به پزشک ارشد ابن سلوم الحلبی نسبت می دهند که او را مبتکر پزشکی در امپراتوری عثمانی می دانند و گفته می شود با کار خود مشرق زمین را با بیماری های جدید، Paracelsism و Nova Medicina آشنا کرده است.

این اثر نشان می‌دهد، اما با توجه به این‌که ابن سلوم مترجم نوشته‌های یاد شده به حساب نمی‌آید و دریافت پاراسلسوسی را نمی‌توان از او جستجو کرد. بلکه تحقیق در آثار او و منابع پیرامون آنها نشان می‌دهد که ابن سلوم یک التقاطی عمل‌گرا بوده و به آموزه کیفیات و درجات وفادار مانده است.

اما تحقیق در نوشته‌های منسوب به ابن سلوم ترجمه وسیع‌تری را نشان می‌دهد. فعالیتی که نشان دهنده علاقه شدید دانشمندان عثمانی به ادبیات پزشکی و دارویی کشورهای اروپای غربی در اواسط قرن هفدهم است. این مطالعه شرایط و ویژگی‌های متنی و فرهنگی این فرآیند دریافت نوشته‌های پزشکی و دارویی را بررسی می‌کند.

پایان‌نامه ناتالیا باکور در مورد "اسوالدوس کرولیوس و دانیل سنرت در استانبول اولیه مدرن" توسط بین‌المللی حمایت شد. انجمن تاریخ داروسازی جایزه مشهور \"Prix Carmen Francés\"

Die vorliegende Studie untersucht die Rezeption des Paracelsismus im Osmanischen Reich des 17. Jahrhunderts. Im Mittelpunkt der Arbeit steht die Erforschung der arabischen Übersetzungen von Oswaldus Crollius‘ Basilica Chymica und Daniel Sennerts De Chymicorum cum Aristotelicis et Galenicis consensu ac dissensu (al-Kīmiyā’ al-malakiyya und at-Tibb al-kīmiyā’i al-dschadīd). Sie werden dem Obermedicus Ibn Sallum al-Halabi zugeschrieben, der als Erneuerer der Medizin im Osmanischen Reich gilt und durch sein Werk den Orient mit neuen Krankheiten, mit dem Paracelsismus und der Nova medicina bekanntgemacht haben soll.

Diese Arbeit weist jedoch nach, dass Ibn Sallum nicht als Übersetzer der genannten Schriften gelten und eine Paracelsusrezeption nicht auf ihn zurückgeführt werden kann. Vielmehr ergibt die Erforschung seiner Werke und der Quellen in ihrem Umfeld, dass Ibn Sallum ein pragmatischer Eklektiker war und der Qualitäten- und Gradelehre treu blieb.

Allerdings läßt die Erforschung der Ibn Sallum zugeschriebenen Schriften eine breitere Übersetzungsaktivität erkennen, die das rege Interesse der osmanischen Gelehrten am medizinischen und pharmazeutischen Schrifttum der westeuropäischen Länder in der Mitte des 17. Jahrhunderts widerspiegelt. Die Studie arbeitet die textlichen und kulturellen Bedingungen und Merkmale dieses Rezeptionsprozesses medizinischer und pharmazeutischer Schriften heraus.

Natalia Bachours Dissertation über "Oswaldus Crollius und Daniel Sennert im frühneuzeitlichen Istanbul" wurde von der internationalen Gesellschaft für Geschichte der Pharmazie mit dem renommierten "Prix Carmen Francés" ausgezeichnet