Oscar Wilde's Aesthetic Education: The Oxford Classical Curriculum

این کتاب بر نقشی تمرکز دارد که برنامه درسی کلاسیک آکسفورد در شکل دادن به زیبایی‌شناسی اسکار وایلد داشته است. وایلد را به عنوان یک روشنفکر آموزش دیده کلاسیک معرفی می کند و مسیری را که او برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان نویسنده و مروج جنبش زیبایی شناسی طی کرد، مشخص می کند. این روایت از طریق طیف گسترده ای از منابع ادبی، از جمله اشعار سفر وایلد، سخنرانی های آمریکایی، و آثار متعارفی مانند "منتقد به عنوان هنرمند"، روح انسان، تصویر دوریان منتقل می شود. خاکستری و De Profundis. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که وایلد به زیبایی‌شناسی به‌عنوان یک تجربه یادگیری شخصی‌شده و خودراهبر – شیوه‌ای از خودفرهنگی – که می‌تواند برای حفظ یک زندگی فکری در خارج از دانشگاه استفاده شود، نزدیک شد. همچنین به بررسی افکار وایلد در مورد آموزش می‌پردازد و اهمیت دوستی مردانه در آکسفورد و در زندگی و ادبیات وایلد را در نظر می‌گیرد.

This book focuses on the role that the Oxford classical curriculum has had in shaping Oscar Wilde’s aestheticism. It positions Wilde as a classically trained intellectual and outlines the path he took to gain recognition as a writer and promoter of the aesthetic movement. This narrative is conveyed through a broad range of literary sources, including Wilde’s travel poetry, American lectures, and canonical works like ‘The Critic as Artist’, The Soul of Man, The Picture of Dorian Gray and De Profundis. This study proposes that Wilde approached aestheticism as a personalised, self-directed learning experience – a mode of self-culture – which could be used to maintain an intellectual life outside of the university. It also explores Wilde’s thoughts on education and considers the significance of male friendship at Oxford, and in Wilde’s life and literature.