Os Subterrâneos

(...) به عبارت دیگر این داستان مردی است که به خود بی اعتماد است و در عین حال خودمانیا (...). همه چیز از یک شب گرم تابستانی شروع شد - اوه، او با جولین الکساندر روی لجن گارد نشسته بود... من داستان زیرزمینی سانفرانسیسکو را شروع می کنم.

این شروع زیرزمین است. نوشته شده در طول سه روز و شب، نتیجه یک طغیان الهام بخش دیگر توسط جک کرواک، مانند آنچه که منجر به کلاسیک بزرگ نسل بیت، در جاده شد. Os Subterraneans مانند مورد آخر دارای خطوط اتوبیوگرافیک است. لئو پرسیپید کرواک است و مردو فاکس دختری است که نویسنده در دهه 1950 در نیویورک عاشق او می شود. در کتاب به درخواست ویراستار، داستان به سانفرانسیسکو منتقل می شود، اما محیط زیرزمینی و بوهمی یکسان است.< /p >

متن کرواک - منتشر شده در سال 1958، یک سال پس از انتشار در جاده - نثری یک نفس است، با مکث های کمی برای پاراگراف های جدید. پس از تکمیل کتاب، خود نویسنده اظهار داشت که این اثر سبکی تقریباً جاز و ریتمیک پیدا کرده است، مانند بی‌باپ که به عنوان موسیقی متن داستان عمل می‌کند.

این زیرزمینی‌ها گروهی از هیپسترها هستند که آرزو دارند هنرمندان، افراد خارجی، مردان و زنانی که از یک بار به بار دیگر در خیابان های شهر زندگی می کنند. زیر زمین داستان ملاقات دو روح گمشده است. مردو یک دختر نیمه چروکی و نیمه سیاه است که در فقر بزرگ شده است. او جوانی خود را با پریدن از معشوق به معشوق گذراند تا اینکه با لئو آشنا شد. او به نوبه خود واقعاً عاشق مردو می شود، اما ارتباط قوی با مادرش و تعصب نژادی باعث می شود Percepied نتواند رمان را به جلو ببرد. با قطع این ارتباط، لئو/کرواک خود را کاملاً گمشده می بیند، نگرشی که با سطرهای آخر متن توجیه می شود: - و من با از دست دادن عشق او به خانه می روم. و من آن کتاب را می نویسم.

(...) em outras palavras esta é a história de um homem auto desconfiante, e ao mesmo tempo de um egomaníaco (...). Tudo começou numa noite quente de verão - ah, ela estava sentada num pára-lama com Julien Alexander que é... vou começar a história dos subterrâneos de São Francisco.

Este é o início de Os subterrâneos, escrito durante três dias e três noites, resultado de mais um rompante inspiracional de Jack Kerouac, como o que resultou no grande clássico da geração beat, On the Road. Assim como o último, Os subterrâneos possui contornos autobiográficos. Leo Percepied é Kerouac e Mardou Fox é a moça pela qual o escritor se apaixona na Nova York dos anos 50. No livro, a pedido do editor, a história se transfere para São Francisco, mas o ambiente underground e boêmio é o mesmo.

O texto de Kerouac - publicado em 1958, um ano após o lançamento de On the Road -, é uma prosa de um só fôlego, com poucas pausas para novos parágrafos. Após concluir o livro, o próprio autor afirmou que a obra tinha adquirido um estilo quase jazzístico, ritmado, como o bebop que serve de trilha sonora para a história.

Os subterrâneos são um grupo de hipsters, aspirantes a artistas, outsiders, homens e mulheres que vivem de bar em bar pelas ruas da cidade. Os subterrâneos é a história do encontro de duas almas perdidas. Mardou é uma moça metade cherokee metade negra, que cresceu em meio à pobreza. Passou a juventude pulando de amante em amante, até conhecer Leo. Ele, por sua vez, se apaixona verdadeiramente por Mardou, mas a forte ligação com a mãe e o preconceito racial fazem com que Percepied não consiga levar o romance adiante. Ao romper essa ligação, Leo/Kerouac se vê completamente perdido, atitude que é justificada pelas últimas linhas do texto: - E vou para casa tendo perdido o amor dela. E escrevo esse livro.