Organizational Learning and Knowledge Technologies in a Dynamic Environment

من دانشگاهی متولد نشده‌ام. من عمداً در یک مرحله نسبتاً دیررس به صفوف دانشگاه پیوستم و به عنوان یک پیشرفت طبیعی از حرفه حرفه ای خود به عنوان یک مدیر اجرایی در چیزی که در آن روزها به عنوان "پشتیبانی تصمیم" شناخته می شد، پیوستم. کار من در صنعت مخابرات قبل از روزهای مقررات زدایی در آنچه که برنامه ریزی استراتژیک نامیده می شود آغاز شده بود و سپس به سمت پشتیبانی تصمیم گیری در زمینه بانکداری، توسعه نرم افزار اتاق معاملات و سیستم های مدیریت ریسک رفتم. همانطور که سیستم های پشتیبانی تصمیم را برای برنامه های واقعی توسعه دادم، بیشتر متوجه شدم که این سیستم ها چقدر به طراحی تصمیم وابسته هستند. من شروع به زیر سوال بردن تعدادی از مفروضات اساسی کسب و کار کردم. من به طور فزاینده ای نیاز به بازنگری در نحوه طراحی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری در آن زمان احساس می کردم، زیرا آنها نه تنها کاری که می توان با رایانه انجام داد را محدود می کرد، بلکه ظرفیت تصمیم گیری مدیران اجرایی را نیز محدود می کرد. بنابراین تصمیم گرفتم از تعهدات حرفه ای خود فاصله بگیرم تا بتوانم «چرایی ها و دلایل» پشت تصمیم گیری را بررسی کنم. با توجه به سبک تحقیق آکادمیک رایج در اکثر دانشکده های بازرگانی، ناامیدی دیگری را در ابتدای کار آکادمیک خود تجربه کردم. جامعه دانشگاهی به نوعی روش تحقیق مبتنی بر دیدگاه واحدی از طرز تفکر انسان ها پایبند بود.

I am not a born academic. I deliberately joined the ranks of academia at a fairly late stage as a natural progression from my professional career as an executive in what in those days was known as "decision support". My career had begun in the telecom industry before the days of deregulation in what one would call strategic planning and then I moved on to decision support in the field of banking, developing trading room software and risk management systems. As I developed decision support systems for real applications, the more I realized how very dependent these systems are on decision design. I began to question a number of basic business assumptions. I felt increasingly the need to review the way decision support systems were conceived at the time since they not only limited what one could do with computers, but also limited the decision-making capacity of executives. I thus decided to take time out from my professional obligations in order to be able to investigate the 'whys and wherefores' behind decision-making. I experienced yet another disappointment at the beginning of my academic career as I noted the academic research style prevailing in most Business Schools. The academic community was adhering to a type of research methodology based on a single view of the way humans think.