Organisationskommunikation von Max Weber zu Niklas Luhmann: Wie interdisziplinäre Theoriebildung gelingen kann

از آغاز، مطالعات ارتباطی بر ارتباطات انسانی متمرکز بوده است (Dance، 1967؛ A.G. Smith، 1966؛ Schramm، 1980). اصطلاح سازمان از قرن نوزدهم در علوم اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است (لومان، 1964). برای مشکلات ارتباطی سازمانی، دبلیو چارلز ردینگ (1972) اولین مروری بر تحقیق ارائه می کند و کارلین اچ رابرتز و همکاران. (1974، ص 501) بیان می کند: "به نظر می رسد ارتباطات سازمانی در بحران هویت قرار دارد." معمولاً ارتباطات سازمانی با اندازه گیری کار سازمانی در شرکت های صنعتی توسط مهندسان فردریک دبلیو. تیلور (1911) و هنری فایول (1911) آغاز می شود. 1916). مرتبط. اداره بازرگانی جوان آلمانی (پلنگ، 1919) به دنبال مدیریت صحیح بود و مطالعات اجتماعی-روانی-تجربی هاثورن (مایو، 1933؛ روتلیسبرگر و دیکسون، 1939) در سازمان های کاری تعیین شده تیلوریستی آزمایش کردند. ماکس وبر (1922) با تحقیقات خود در مورد بوروکراسی، نظریه پردازی در مورد اقدامات معنادار سازمان های عقلایی را باز کرد. مری پارکر فولت (1941)، چستر آی. بارنارد (1938، 1948)، و هربرت آ. سیمون (1945، 1958) ارتباطات بین سازمان، تصمیم گیری و ارتباطات را مشکل ساز کردند. و نیکلاس لومان (2000) توصیه کرد که دیگر سازمان را به عنوان یک واقعیت ساختار یافته توسط سلسله مراتب و روابط هدف/وسیله نپذیریم، بلکه به بازسازی یک سیستم اتوپوئیتیکی بپردازیم که خود را از طریق ارتباطات و برنامه های تصمیم گیری بازتولید می کند. در منطقه آلمانی زبان، تحقیقات روزنامه نگاری به احتمال زیاد با این پیشرفت سروکار دارد.

Seit ihren Anfängen stellt die Kommunikationswissenschaft die menschliche Kommunikation [human communication] in den Mittelpunkt (Dance, 1967; A. G. Smith, 1966; Schramm, 1980). Der Begriff Organisation ist seit dem 19. Jahrhundert in sozialwissenschaftlichem Gebrauch (Luhmann, 1964). Für Probleme der Organisationskommunikation [organizational communication] erstellt W. Charles Redding (1972) einen ersten Forschungsüberblick, und Karlene H. Roberts et al. (1974, S. 501) konstatieren: "Organizational communication appears to be in an identity crisis." Üblicherweise werden Anfänge der Organisationskommunikation mit Messungen organisatorischer Arbeit in Industriebetrieben durch die Ingenieure Frederick W. Taylor (1911) und Henri Fayol (1916) in Zusammenhang gebracht. Die junge deutsche Betriebswirtschaftslehre (Plenge, 1919) suchte nach der richtigen Betriebsführung [management], und die sozialpsychologisch-empirisch operierenden Hawthorne-Studien (Mayo, 1933; Roethlisberger & Dickson, 1939) experimentierten in tayloristisch bestimmten Arbeitsorganisationen. Mit seiner Bürokratieforschung eröffnete Max Weber (1922) das Theoretisieren über sinnmachendes Handeln rationaler Organisation. Mary Parker Follett (1941), Chester I. Barnard (1938, 1948) und Herbert A. Simon (1945, 1958) problematisierten Verbindungen zwischen Organisation, Entscheidung und Kommunikation. Und Niklas Luhmann (2000) empfahl, die Organisation nicht länger als eine, durch Hierarchie und Zweck/Mittel-Beziehungen strukturierte Gegebenheit hinzunehmen, vielmehr ein autopoietisches System zu rekonstruieren, das sich durch Kommunikation und Entscheidungsprogramme selbst reproduziert. Im deutschen Sprachraum setzt sich die Journalismusforschung am ehesten mit dieser Entwicklung auseinander.