Organisation and Management of Intensive Care: A Prospective Study in 12 European Countries

از دیدگاه یک اقتصاددان سلامت، واحد مراقبت‌های ویژه (leU) پدیده‌ای بسیار جذاب است. این مظهر پزشکی "فناوری پیشرفته" است و اغلب به عنوان مکانی که معجزات نجات دهنده زندگی به طور معمول انجام می شود به تصویر کشیده می شود. اما تخیل رایج در قسمت تاریک‌تر نیز گرفتار می‌شود، زمانی که باید تصمیمات دردناکی اتخاذ شود تا از ادامه بیهوده و غیرانسانی درمان‌های پرهزینه جلوگیری شود. علایق تحلیلی من باعث شد که به این موضوعات نزدیک شوم و بپرسم که چه شواهدی به ما می‌گوید که کدام فعالیت‌های لیو در رابطه با هزینه‌هایشان بسیار مفید هستند و کدام‌ها نیستند. این به سرعت به یک سوال کمی متفاوت تبدیل می شود، یعنی اینکه کدام بیماران به بهترین نحو با لیو درمان می شوند و کدام نه. متأسفانه، پاسخ به این سؤالات بسیار دشوار است، زیرا ثابت شده است که بررسی این مسائل به روشی که اکنون به عنوان «استاندارد طلایی» در نظر گرفته می‌شود، بسیار دشوار است: یعنی با انجام آزمایش‌های بالینی تصادفی یا روش‌های عمل جایگزین. من فکر می کنم این مایه تاسف است، و من اصلاً متقاعد نیستم که انجام این کار در بسیاری از موارد غیراخلاقی است، زیرا در عمل تفاوت های زیادی وجود دارد و در مورد اینکه کدام عملکرد بهترین است شک و تردید وجود دارد - دو شرطی که لازم است قبل از اینکه چنین محاکمه ای قابل توجیه باشد، انجام شود.

From the viewpoint of a health economist, the intensive care unit (leU) is a particularly fascinating phenomenon. It is the epitome of "high-tech" medicine and frequently portrayed as the place where life-saving miracles are routinely wrought. But the popular imagina­ tion is also caught up in the darker side, when agonizing decisions have to be made to avoid futile and inhuman continuation of expen­ sive treatments. My analytical interests led me to approach these issues by asking what the evidence tells us about which leu activities are very bene­ ficial in relationship to their costs and which are not. This quickly translates into a slightly different question, namely, which patients are most appropriately treated in an leu and which not. Unfor­ tunately, it is very hard to answer these questions because it has pro­ ved very difficult to investigate these issues in the manner which is now regarded as the "gold standard:' namely by conducting rando­ mized clinical trials or alternative courses of action. I think this is a pity, and I am not at all convinced that it would be unethical to do so in many cases, because there is wide variation in practice and ge­ nuine doubt as to which practices are best -the two conditions that need to be fulfilled before such a trial is justifiable.