Order and Constituency in Mandarin Chinese

تحولات اخیر در دستور زبان تولیدی بسیار محرک بوده است. نظریه فعلی مجموعه کوچکی از اصول را تعریف می کند که برای همه زبان های بشری اعمال می شود. تلاش هایی برای نشان دادن کفایت این نظریه برای طیف وسیعی از زبان ها انجام شده است. بنابراین ما یک رابط جالب از تئوری و داده های تجربی را می بینیم: مطالعه زبان های طبیعی به تعریف ویژگی های گرامر جهانی کمک می کند و پیش بینی های نظریه به کشف کلیات در مورد زبان های طبیعی کمک می کند. این کتاب با نشان دادن اینکه چگونه تجزیه و تحلیل ساختارهای سازنده چینی ماندارین به تعریف نظریه موردی کمک می‌کند و چگونه تعمیم‌های جالب در مورد دستور زبان چینی از طریق تأیید پیش‌بینی‌های نظری کشف می‌شوند، به این پیشرفت هیجان‌انگیز اضافه می‌کند. با شروع از ناکافی بودن کار کوپمن، لی و تراویس در مورد تأثیر جهت‌پذیری Case بر ترتیب کلمات، این کتاب نشان می‌دهد که مطالعه دقیق ساختارهای سازنده چینی به ما امکان می‌دهد که جزء ساختار عبارت را به یک بیانیه حداقلی در مورد موقعیت آن کاهش دهیم. سر در یک عبارت داده شده این استدلال می کند که در یک زبان معین، ساختارهای تشکیل دهنده را می توان به اندازه کافی با تعامل نظریه موردی، نظریه تتا، نظریه دولت و نظریه X به دست آورد. مناقشات طولانی مدت در مورد ترتیب کلمات اصلی چینی با نشان دادن اینکه تعمیم‌های ترتیب کلمات اصلی می‌توانند با تعمیم‌های ترتیب کلمات سطحی متفاوت باشند، حل می‌شوند.

Recent developments in generative grammar have been very stimulating. The current theory defines a small set of principles that apply to all human languages. Efforts have been made to demonstrate the adequacy of this theory for a wide range of languages. We thus see an interesting interface of theory and empirical data: the study of natural languages contributes to defining the properties of Universal Grammar and the predictions of the theory help in uncovering generalizations regarding natural languages. This book aims to add to this exciting development by showing how the analysis of Mandarin Chinese constituent structures helps to define Case Theory and how interesting generalizations concerning Chinese grammar are uncovered through verification of the theoretical predictions. Starting from the inadequacy of work by Koopman, Li, and Travis on the effect of Case directionality on word order, the book shows that a detailed study of Chinese constituent structures allows us to reduce the phrase structure component to a minimal statement concerning the position of the head in a given phrase. It argues that in a given language the constituent structures can be adequately captured by the interaction of Case Theory, Theta Theory, Government Theory, and X Theory. Long­ standing controversies concerning Chinese basic word order are resolved by showing that underlying word order generalizations can differ from surface word order generalizations.