Optimal Risk-Return Trade-Offs of Commercial Banks: and the Suitability of Profitability Measures for Loan Portfolios

کتاب حاضر این واقعیت را مورد انتقاد قرار می دهد که معیارهای سودآوری ناشی از مدل های بازار سرمایه مانند نسبت شارپ و نسبت پاداش به VaR برای پرتفوی وام ها پیشنهاد شده است، اگرچه ارزیابی نشده است که آیا تجارت ریسک-بازده آنها- سود برای بانک ها بهینه است. این جلد قصد دارد این شکاف را پر کند.

رویکرد این کار استخراج درون زا مبادلات ریسک-بازده بهینه بانک های تجاری و مقایسه آنها با نسبت های پاداش به ریسک است. معاوضه ریسک و بازده برای بانک ها با در نظر گرفتن انضباط بازار، الزامات سرمایه نظارتی بازل I و بازل II و سپرده های بیمه شده به دست می آید.

مشخص شد که حتی نسبت پاداش به VaR که به صراحت با هدف ارزیابی پرتفوی وام ایجاد شده است، می تواند بسیار گمراه کننده باشد. این حجم همچنین به درک انگیزه های مدیریت ریسک بانک ها کمک می کند، به ویژه اینکه چگونه نظم بازار، سرمایه مورد نیاز و سپرده های بیمه شده بر تصمیم گیری بانک ها تأثیر می گذارد.

The present book criticizes the fact that profitability measures derived from capital market models such as the Sharpe ratio and the reward-to-VaR ratio are proposed for loan portfolios although it is not assessed whether their risk-return trade-offs are optimal for banks. This volume intends to fill this gap.

The approach of this work is to endogenously derive optimal risk-return trade-offs of commercial banks and to compare them with those of reward-to-risk ratios. The risk-return trade-offs for banks are derived taking into account market discipline, Basel I and Basel II regulatory capital requirements, and insured deposits.

It is found that even the reward-to-VaR ratio, which is explicitly developed for the purpose of valuating loan portfolios, can be highly misleading. The volume also helps in understanding risk management motives of banks, in particular, how market discipline, capital requirements, and insured deposits affect the decision-making of banks.