Optimal Economic Growth and Non-Stable Population

این کتاب رشد اقتصادی بهینه را در یک اقتصاد بسته که رشد جمعیتی ناپایدار را تجربه می‌کند، بررسی می‌کند. اقتصاد با استفاده از یک مدل رشد نئوکلاسیک توصیف می‌شود که نسل‌های همپوشانی را در جمعیت متمایز می‌کند. مدل پایه رشد نئوکلاسیک برای شامل انواع مختلف تغییرات فنی و همچنین سرمایه گذاری در سرمایه انسانی یا آموزش گسترش یافته است. تحقیقی که در این کتاب توضیح داده شده است، ابزارهای تحلیلی نظریه رشد سنتی را با تجربه واقعی جمعیت شناختی بیشتر کشورهای صنعتی مرتبط می کند. نقش فرآیندهای جمعیت شناختی در ادبیات نظری رشد در بخش بعدی مورد بحث قرار می گیرد. این بحث نشان خواهد داد که نظریه رشد نیاز به گسترش دامنه خود از طریق ساخت مدل‌های رشد دارد که به صراحت نیروهای جمعیتی را به‌عنوان منبع بالقوه غیرایستایی تشخیص می‌دهند. این کتاب اولین تلاش برای چنین گسترش جمعیتی است. 1.1 تئوری رشد و تغییرات جمعیتی نظریه رشد اقتصادی (به عنوان مثال Solow, 1970; Burmeister & Dobell, 1970; Wan, 1971) تلاش می کند تا توسعه بلندمدت یک سیستم اقتصادی (یا به طور خلاصه اقتصاد) را توصیف و توضیح دهد. . یک سیستم اقتصادی اساساً ماهیتی پویا دارد. از مهمترین منابع پویایی در اقتصاد می توان به موارد زیر اشاره کرد: انباشت سرمایه (سرمایه گذاری). تغییر فنی؛ رشد جمعیت. برخی از این نیروهای پویا، حداقل تا حدی، درونزا برای سیستم اقتصادی هستند (یعنی توسط متغیرهای اقتصادی تعیین می‌شوند).

This book studies optimal economic growth in a closed economy which experiences non-stable population growth. The economy is described by means of a neoclassical growth model which distinguishes overlapping generations within the population. The basic neoclassical growth model is extended to include various types of technical change, as well as investment in human capital or education. The research described in this book connects the analytical tools of traditional growth theory with the actual demographic experience of most industrialized countries. The role of demographic processes in the growth­ theoretical literature is discussed in the next section. The discussion will show that growth theory needs to extend its scope through the construction of growth models which explicitly recognize demographic forces as a potential source of non-stationarities. This book constitutes a first attempt at such a demographic extension. 1.1 Growth theory and demographic change The theory of economic growth (e.g. Solow, 1970; Burmeister & Dobell, 1970; Wan, 1971) attempts to describe and to explain the long-run development of an economic system (or, in short, economy). An economic system is essentially dynamic in nature. Among the most important sources of dynamics in economics are the following: accumulation of capital (investment); technical change; population growth. Some of these dynamic forces are, at least in part, endogenous to the economic system (i.e. determined by economic variables).